Netflix verfilmt Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez
Ooit bezocht ik het geboortehuis van de Colombiaan Gabriel García Márquez (1927 – 2014) in Aracataca. Het was bloedheet en stoffig in het binnenland van de Caribische kust en het leek alsof de tijd er langzamer liep dan elders. Ik moest denken aan de fameuze openingszin van Márquez’ klassieker Honderd jaar eenzaamheid (Cien años de soledad, 1967): “VELE JAREN LATER, toen hij voor het vuurpeloton stond, moest kolonel Aureliano Buendía vast aan die verre middag denken waarop zijn vader hem had meegenomen om het ijs te leren kennen.” Wat verkoeling kon ik wel gebruiken. Deze roman en de rest van zijn oeuvre leverden hem in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur op.
Op 6 maart, Gabo’s geboortedag, kondigde streamingsdienst Netflix aan dat het Honderd jaar eenzaamheid gaat verfilmen, als serie. Dat is opmerkelijk nieuws, want over verfilming wordt al vijftig jaar gepraat. Maar de literaire grootmeester zelf wilde er nooit aan en sloeg talloze aanbiedingen af. Hij was huiverig voor Hollywood en in het Engels zou het verhaal niet tot zijn recht komen, vreesde hij. Bovendien zou een speelfilm van een paar uur niet volstaan om de gelaagdheid en complexiteit van de roman weer te geven.
Geboorte van een land
Honderd jaar eenzaamheid is een epische familiekroniek over de lotgevallen van generaties van de familie Buendía in het fictieve dorp Macondo, dat symbool staat voor Colombia, voor heel Latijns Amerika. Ondanks de familiebanden zijn de mensen veroordeeld tot een eenzaam bestaan en wacht hen een lot van vergetelheid. Wereldwijd zijn er meer dan vijftig miljoen exemplaren verkocht en het is vertaald naar 46 talen. Nederland is al toe aan de drieënzeventigste druk (!). Het wordt beschouwd als een van de grootste werken uit de Spaanstalige en zelfs wereldliteratuur. Het behoort tot het magisch realisme, een literaire stroming die wordt gezien als typisch Latijns-Amerikaans, waarbij het bovennatuurlijke op vanzelfsprekende wijze deel uitmaakt van het alledaagse leven.
Nu is het moment dan toch daar. Nadat Márquez’ erfgenamen jarenlang de boot afhielden, gaan ze nu in zee met Netflix. De streamingsdienst heeft de voorwaarden van de familie geaccepteerd dat het in het Spaans wordt verfilmd en (deels) in Colombia opgenomen. “Het is een verhaal over het ontstaan van een continent, dictaturen, de geboorte van een nieuw land en kolonialisme”, aldus Francisco Ramos, verantwoordelijke voor Spaanstalige producties bij Netflix.
Balletuitvoering
Márquez’ zonen Rodrigo García en Gonzalo García Barcha zullen als uitvoerend producent betrokken zijn bij de opnames. In interviews geven de broers aan dat de serie een manier is om het werk van hun vader en lezen in het algemeen onder de aandacht te brengen bij een nieuwe generatie, die veel meer is gericht op een scherm dan een boek. En het wereldwijde bereik van Netflix maakt dat nog meer mensen de serie kunnen zien. Hoeveel de familie er financieel aan overhoudt, vertelt het verhaal niet.
Netflix is inderdaad een logische partij, want het bracht al eerder internationaal succesvolle Spaanstalige series op de markt, met ondertiteling. Narcos en La Casa de Papel zijn goede voorbeelden. En de Spaanstalige film Roma had recentelijk enorm succes en won drie Oscars. De tijd is dus rijp.
Overigens bestaat er al een Japanse film die gebaseerd is op Honderd jaar eenzaamheid, geregisseerd door Shûji Terayama. En de literaire klassieker inspireerde ook tot een balletuitvoering Cien años de soledad, el viaje de Elisa uit 2017.
Droeve hoeren
Hopelijk is goede verfilming mogelijk en wordt het geen slap aftreksel van het literaire origineel. Andere werken van García Márquez die eerder verfilmd werden, zijn Liefde in tijden van cholera, Kroniek van een aangekondigde dood en Herinnering aan mijn droeve hoeren. Maar die werden geen van allen een groot succes.
Zolang de makers niet met te veel of te weinig respect, maar wel met veel inspiratie aan de slag gaan, heeft het kans van slagen. En de vorm van serie met een x aantal afleveringen geeft ook de ruimte voor verschillende verhaallijnen en lagen. Colombia bezit genoeg locaties en acteurs om de typische Márquezsfeer te vangen. Als ze daarin slagen, kan het een mooie serie worden.
Waarschijnlijk wordt de serie in 2020 uitgezonden. De verwachtingen zullen hooggespannen zijn. Niet alleen Colombia, maar heel Latijns Amerika kijkt mee. Hopelijk blijft de magie van de verbeelding intact.
