Van de redactie

Twee landen op één eiland

21 juli 2019

Els Hortensius

Er wordt vaak geschreven over de animositeit tussen de Dominicaanse Republiek en buurland Haïti. En ja, er zijn veel voorbeelden te vinden van wederzijds geweld, met als absoluut dieptepunt de massale moordpartij in 1937. Toen brachten Dominicanen, opgehitst door dictator Rafael Trujillo, in een week tijd naar schatting 30.000 Haïtianen en Dominicanen van Haïtiaanse afkomst om het leven.  De relatie tussen beide landen is op zijn zachtst gezegd gecompliceerd, ook vandaag nog. Met regelmaat worden Haïtianen gedeporteerd, maar tegelijkertijd kan de Dominicaanse economie niet zonder deze goedkope werkkrachten. De Dominicaanse Republiek is tweemaal onafhankelijk geworden. De eerste keer was van Haïti, dat het land in 1822 in bezit genomen had en er tweeëntwintig jaar de macht uitoefende. In 1865 bevocht de Dominicaanse Republiek, nu geholpen door Haïti, opnieuw haar onafhankelijkheid, ditmaal van Spanje.

Na de verwoestende aardbeving in 2010 was het andersom: de Dominicanen hielpen Haïti. Zij waren het eerste ter plaatse met hulpgoederen en stonden zij aan zij met Haïtiaanse overlevenden om slachtoffers onder het puin vandaan te halen. Omdat het vliegveld van Port-au-Prince zwaar beschadigd was, vonden de hulptransporten de eerste tijd over land plaats, via de Dominicaanse Republiek. En de Dominicaanse Raad van Kerken startte succesvolle wederopbouwprojecten: er werden huizen gebouwd en kredietprogramma’s opgezet. Tot op de dag van vandaag wordt samengewerkt, zoals na orkaan Matthew in 2016.

Deze maand uitte de Haïtiaanse mensenrechtenorganisatie GARR, gespecialiseerd in de rechten en bescherming van migranten, haar bezorgdheid over het groeiend aantal Haïtianen dat vanuit de Dominicaanse Republiek gedeporteerd wordt. In de eerste zes maanden betrof het maar liefst 50.000 mensen. De oorzaken van deze toename kunnen divers zijn volgens GARR. Zo kan het in de aanloop naar de verkiezingen een manier van de Dominicaanse autoriteiten zijn om de aandacht op de migranten (én de aanpak door de overheid) te vestigen. GARR beschuldigt ook de Haïtiaanse overheid, die haar kop in het zand steekt en niets doet om uitgezette migranten te helpen. GARR is van mening dat de twee landen hun verantwoordelijkheid moeten nemen en met elkaar in gesprek moeten gaan om een gezamenlijke oplossing te vinden, waarbij de mensenrechten van de migranten beschermd worden.

Beide landen zijn tot elkaar veroordeeld. Samenwerking zoals hierboven beschreven biedt hoop. Van de regeringsleiders is op dit moment weinig te verwachten, maar kerken en mensenrechtenorganisaties aan beide zijden van de grens zoeken elkaar op en proberen samen de dialoog ook op nationaal niveau te bevorderen. Op de langere termijn is er immers alleen gezamenlijk een toekomst.

Deze “van de redactie” maakt deel uit van de special Dominicaanse Republiek, zomer 2019

Gerelateerde berichten

(Geen) linkse golf in Latijns-Amerika

(Geen) linkse golf in Latijns-Amerika

De laatste maanden duiken in de media regelmatig artikelen op met de kop: ‘Nieuwe linkse golf in Latijns-Amerika’. Zeker na de herverkiezing van Lula da Silva tot president van Brazilië is dit het geval. Nu hebben immers de zes grootste economieën van het continent een ‘linkse’ president. Naast Brazilië zijn dat Chili, Peru, Argentinië, Colombia en Mexico. In Midden-Amerika schaart Honduras zich ook in dit rijtje.

Lees meer
Komt er in 2023 toch nog een kleine revolutie?

Komt er in 2023 toch nog een kleine revolutie?

Op tweede kerstdag zag ik in een bioscoop met slecht zeven bezoekers de indrukwekkende documentaire Mi país imaginario (Mijn denkbeeldige land) van de Chileen Patricio Guzmán. Deze regisseur had tijdens de Chileense weg naar het socialisme van president Salvador Allende (1970-1973) een – door militairen in bloed gesmoorde – revolutie meegemaakt. Hij had niet gedacht daar nog eens een revolutie te beleven, tot eind 2019 bij de ‘sociale uitbarsting’ diepe onvrede over ongelijkheid en perspectiefloosheid naar buiten kwam. Jongeren vochten met de politie terwijl anderen massaal – soms wel een miljoen – vreedzaam demonstreerden. Maar anders dan tijdens Allende zonder politieke partijen en duidelijke leiders. Guzmán legde dat vast en interviewde ook bij de acties betrokken vrouwen. Op 8 maart 2020, internationale vrouwendag, liep ik zelf mee in zo’n massale, kleurrijke, vrolijke en optimistische demonstratie, vlak voor de coronapandemie.

Lees meer
Dansen op de vulkaan

Dansen op de vulkaan

Arm El Salvador, zo ver van God en zo dicht bij virtuele rijkdom. Die gedachte bekroop me toen media over de hele wereld berichtten dat het Midden-Amerikaanse land sinds 7 september de bitcoin (BTC) als wettig betaalmiddel accepteert. Dit is een gedecentraliseerde digitale munt die werkt zonder toezicht of controle van centrale banken.

Lees meer
agsdi-globe

Politiek & Maatschappij

agsdi-portrait

Kunst & Cultuur

agsdi-camera

Vrije tijd & Toerisme

agsdi-income

Economie & Ondernemen

agsdi-leaves

Milieu en Natuur

agsdi-learn

Onderzoek & Wetenschap

Blijf op de hoogte

Adverteren op onze website?

Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.

Ontvang onze nieuwsbrief

Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.

Volg ons op social media

Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.

Share This