Ingetogen Mexicaanse film
Amerikaanse beleidsmakers huldigen het adagium dat de war on drugs dé manier is om de drugsproblematiek op te lossen. Het is een publiek geheim dat dit onzin is. Alle moeite en doden ten spijt zijn drugs nog altijd alomtegenwoordig. De drugsoorlog die in Mexico wordt uitgevochten en aan tienduizenden mensen het leven kost, kennen we van het journaal. Minder bekend is dat de wapens waarmee de drugskartels elkaar bevechten meestal van Amerikaanse makelij zijn.
In 600 Miles gebruikt de Mexicaanse regisseur Gabriel Ripstein dit gegeven als uitgangspunt voor zijn film. Het verhaal is als volgt. Carson (Harrison Thomas) en Arnulfo Rubio (Kristyan Ferrer) gaan wapenwinkels en –beurzen af om, legaal, wapens te kopen. Vervolgens smokkelt Arnulfo ze in zijn verbouwde truck illegaal de grens over, Mexico in. Daar levert hij ze af bij zijn narco-contacten, onder wie zijn oom. Carson is een blanke Amerikaanse jongen, Arnulfo een Mexicaan.
Het tweetal wordt in de gaten gehouden door Hank Harris (Tim Roth) die werkt voor de ATF, de Amerikaanse overheidsinstantie die toezicht houdt op illegaal gebruik van alcohol, tabak, vuurwapens en explosieven. Als Harris wil overgaan tot aanhouding, overmeesteren de jongens hem. Carson gaat ervan door. In een impuls besluit Arnulfo om Harris mee te nemen naar zijn oom in Mexico die in de drugswereld zit. Hij kan Harris vast gebruiken, omdat die veel informatie heeft, redeneert Arnulfo.
600 Miles is om meerdere redenen een interessante film. In dit genre zijn geweld en spektakel vaak overvloedig aanwezig. In Ripsteins film is het wapengekletter ondanks de overvloed aan machinegeweren tot een minimum beperkt. Er gebeurt niet bijster veel in de film, maar het verhaal krijgt kleur door de interactie tussen Harris en Arnulfo. Gaandeweg lijken de rollen om te draaien. En hoe onwaarschijnlijk ook, de personages groeien naar elkaar toe. Ripstein schetst een mooi contrast tussen de onvolwassen Arnulfo, nog meer jongen dan man en absoluut geen geharde crimineel, en Harris, weduwnaar met levenservaring die wel voor hetere vuren heeft gestaan.
Vooral niet-Amerikaanse kijkers zal het gemak opvallen waarmee (zware) wapens gekocht kunnen worden. Arnulfo en zijn Amerikaanse maatje schaffen met weinig moeite het ene wapen na het andere aan. Een pakje sigaretten kopen is lastiger dan ammunitie kopen. “Thank you for buying this beautiful gun”, klinkt het uit mond van de verkoper. Dat recht, verankerd in de grondwet, zal niemand hen afnemen, is de gedachte. En van geld verdienen is niemand vies. Guns don’t kill people, people do.
Doordat een behoorlijk deel gefilmd is met een handcamera, krijgt de kijker soms het gevoel naar een documentaire te kijken. Op het Filmfestival van Berlijn in februari van dit jaar werd 600 Miles succesvol ontvangen; het sleepte de prijs voor het beste debuut in de wacht. Gabriel Ripstein is de zoon van de succesvolle auteur en regisseur Arturo Ripstein, bekend van films als Deep Crimson en No One Writes to the Colonel.
Hoe 600 Miles verder gaat, verklap ik niet. Maar deze roadmovie is de moeite waard door de combinatie van goed acteerwerk, een realistisch script en het menselijke verhaal dat het belicht, zonder sensatie of over the top geweld.
600 Miles | Mexico | 2015 | 80 minuten | Spaans/Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Nieuwsgierig geworden? Kijk de trailer van 600 Miles.
600 Miles wordt uitgebracht door Amstelfilm en gaat in première op 3 december en draait in bioscopen in Nederland en België.
Lees ook onze recensie van de film Sicario
