In Un lugar llamado Los Pereyra (A Place called Los Pereyra) van Andrés Livov-Macklin wordt elk jaar door kinderen van een basisschool in spanning uitgekeken naar de komst van de madrinas (peetmoeders). In dit geval zijn het rijke middelbare scholieren uit Buenos Aires die onder begeleiding van twee volwassenen een liefdadigheidstripje van vijf dagen maken naar het desolate noorden van Argentinië. Het leven in het dorpje Los Pereyra wordt in die paar dagen dusdanig mooi op de kop gezet dat je als toeschouwer ook meegaat in het leven van de kinderen, die beduusd en vrolijk de komst van de scholieren afwachten. Livov-Macklin toont echter niet alleen de emotie van de kinderen maar ook die van de studenten, die duidelijk gebaat zijn met de ontmoeting. Hoewel hij in eerste instantie deze vorm van liefdadigheid (het sturen van levensmiddelen, goederen en mensen) afkeurde, veranderde de regisseur naarmate hij er langer verbleef, van mening. De documentaire geeft weer wat hij voelde toen hij daar was. Het blijft echter de vraag of de groep kinderen baat heeft gehad van de komst van de scholieren. Temeer daar de filmmaker aangeeft dat na 2008 de scholieren niet meer zijn gekomen. Het afscheid in de documentaire blijkt dus een definitief afscheid te zijn. Hoewel de documentaire filmtechnisch gezien (camerawerk, montage) wat kleine gebreken vertoont, kan toch naar een volgend project van deze regisseur met spanning worden uitgekeken.
