Indrukwekkende Mexicaanse film over de wereld van gedwongen prostitutie
De openingsscène van Las elegidas/The Chosen Ones van de Mexicaanse regisseur David Pablos is voorzichtig. Twee tieners liggen zoenend op een bed, in de privacy van hun kamer. We zijn getuige van de ontluikende liefde tussen de veertienjarige Sofía (Nancy Talamantes) en de paar jaar oudere Ulises (Óscar Torres). Vooral van Sofía’s kant gaat het wat onwennig, ze is duidelijk onervaren.
Het verhaal speelt zich af in Tijuana, aan de grens met de Verenigde Staten. Sofía woont met haar moeder en jongere broertje Diego van 3 jaar. Als de relatie tussen de twee tieners wat serieuzer wordt, stelt Ulises Sofía voor aan zijn familie tijdens een gezellige barbecue. Maar al snel blijkt de liefde een valstrik: Ulises’ vader Marcos (Edward Coward) en broer Héctor (José Santillán) zitten in de gedwongen vrouwenprostitutie. Zij dwingen Ulises in de rol van loverboy en hij moet het tienermeisje het prostitutievak inpraten, goedschiks of kwaadschiks.
Geldmachine
Ulises blijkt niet uit het juiste hout gesneden voor de familiebusiness. Hij wordt echt verliefd op het meisje en wil haar voor het noodlot behoeden. Tevergeefs. Sofía belandt als zo veel meiden in een bordeel en moet aan het werk. Ulises is vastbesloten om haar eruit te halen. Lukt dat, en zo ja, tegen welke prijs?
Elke middag zitten de meisjes op de bank in het bordeel, wachtend om uitgekozen te worden door klanten, vooral Mexicanen, maar ook Amerikanen van over de grens. Ontsnappen lijkt misschien mogelijk, maar de maffiabende die haar te werk stelt, weet haar moeder en broertje te vinden en heeft de politie omgekocht. Het is moeilijk ontkomen aan zo’n ijzeren wurggreep.
Ze nemen Sofía alles af: huis en haard, familie, gevoel van eigenwaarde en zelfs haar naam. Vanaf nu is Sofía, net als haar collega’s, een seksobject, een geldmachine. Dag in, dag uit moet er een minimumbedrag verdiend worden, geen excuses.
Chantage
Tijuana is een grensstad die wordt geteisterd door drugsgeweld, waar criminele bendes de dienst uitmaken. Afrekeningen zijn aan de orde van de dag en vooral het geweld tegen vrouwen is stuitend. In het laatste decennium wordt wel gesproken van femicidio, het is machismo in de meest extreme vorm. We zien een wereld waarin de man-vrouwverhoudingen gekenmerkt worden door extreme ongelijkheid, op sociaal en seksueel vlak. In de ogen van de mannen in de vrouwenhandel zijn vrouwen simpelweg prooien en objecten. Sofía en Ulises zitten beiden gevangen in deze lelijke wereld. Sofía is slachtoffer, Ulises dader en slachtoffer tegelijk.
Deze wereld zal van de meeste kijkers waarschijnlijk ver af staan. Het beeld dat regisseur Pablos neerzet is realistisch en triest. We kennen het misschien wel uit krantenberichten of van het journaal, maar als verhaal geeft Las Elegidas de problematiek een gezicht, het komt daardoor direct binnen bij de kijker. Opvallend is hoe goed de gedwongen prostitutie is georganiseerd, van rekrutering en transport tot onderdak en bewaking. De maffiose bendes die zich bezig houden met vrouwenhandel en aanverwante zaken verdienen kapitalen en de belangen zijn dus groot. Met grof geweld, maar ook met chantage en psychologische druk houden ze de vrouwen gevangen in hun mensonterende positie.
Orgelmuziek
De spanning van het verhaal is goed opgebouwd. Zal het Ulises lukken om Sofía te bevrijden uit dit wrede lot, waarvoor hij zelf medeverantwoordelijk is? De titel van de film is ironisch, de uitverkorenen. De film doet pijn, confronteert kijkers. Pablos doet dat zonder te choqueren met geweld of expliciete seksuele beelden, wat een keuze had kunnen zijn bij een onderwerp als (gedwongen) jeugdprostitutie. Als Sofía haar talloze klanten afwerkt, horen de kijkers de geluiden van de seks. Tegelijkertijd kijken om beurten Sofía en de klant (met ontbloot bovenlijf) recht de lens in, waardoor de kijkers hen frontaal in het gezicht kijken, bijna alsof ze erbij zijn en tegenover hen zitten. Aangrijpende shots die ongemakkelijk voelen.
Las Elegidas is een geloofwaardige, serieuze en ook mooie film, die ondanks de thematiek niet zielig of loodzwaar wordt. Het acteerwerk is overtuigend en wordt op de juiste momenten ondersteund door zware orgelmuziek, die zorgt voor een indringende sfeer. Pablos, die eerder de film La vida después (2013) maakte, pretendeert met dit fictiewerk geen oplossingen te bieden, maar toont een realiteit die bestaat. De film is gebaseerd op de roman Las Elegidas van de Mexicaanse schrijver Jorge Volpi.
Las Elegidas is geproduceerd door Gael García Bernal en Diego Luna en draait op het filmfestival Movies that Matter en het is inderdaad een film die ertoe doet.
Las Elegidas/The Chosen Ones | David Pablos | Mexico | 2015 | 106 minuten | Spaans gesproken | Engels ondertiteld
Las Elegidas/The Chosen Ones is te zien op het Movies that Matter filmfestival (vrijdag 18 t/m zaterdag 26 maart). De kaartverkoop start op donderdag 3 maart.
Kijk de trailer van Las Elegidas/The Chosen
Recensie geplaatst op 28-02-2016
