Subtiele nostalgie
Het lijkt ieders droombaan: betaald krijgen om de mooiste plaatsen ter wereld te bezoeken. De film La Vida de los Peces van de Chileense regisseur Matias Bize stelt dit leven heel anders voor. De 33-jarige hoofdpersoon Andrés is reizend journalist. Hij is echter ook eenzaam, thuisloos en op zoek naar zichzelf. De film laat zien hoe hij in contact komt met het verleden dat hij wilde vergeten.
In de film is Andrés naar zijn moederland Chili gekomen om openstaande zaken af te handelen. Hier bezoekt hij het verjaardagfeest van een vriend. De film speelt zich af op dit feest. Vanaf de eerste scene probeert Andrés afscheid te nemen, omdat hij de volgende ochtend vroeg moet vertrekken. De camera volgt hem door het huis terwijl hij telkens andere oude bekenden tegenkomt. Vertrekken en zijn verleden achter zich te laten lijkt hem zo steeds maar niet te lukken.
Centraal staat het weerzien met zijn oude geliefde Beatriz. Hij heeft haar tien jaar niet gezien, maar ze blijft de liefde van zijn leven. Alleen is ze getrouwd en heeft twee dochters. De emotionele gesprekken tussen Andrés en Beatriz geven een gevoel van nostalgie. Hebben ze de juiste beslissingen genomen? Waar is het misgegaan? En bovenal, hebben ze misschien nog een kans?
Op mooie, eenvoudige wijze toont Bize het verhaal van deze dertigers. De veelzeggende blikken en beladen dialogen slagen er goed in de nostalgische sfeer over te brengen. Knap is daarbij dat de film nergens zwaar of dramatisch wordt. Het resultaat is subtiel en tegelijkertijd ontroerend.
La Vida de los Peces is de openingsfilm van het LAFF 2011.
Lees het interview met Matías Bize in La Chispa 356.
Bestel nu
