Ciudad Juárez is moordstad nummer één ter wereld. Het toenemende geweld in heel Mexico bereikt in deze stad al jaren haar hoogtepunt. De nieuwsberichten over gevonden lichamen en vermiste mensen zijn niet te tellen. In El Sicari: Room 164 van Gianfranco Rosi krijgt de kijker het verhaal te horen van één van de daders. Deze zit vrijwel de hele film voor de camera, doek over zijn hoofd en bloknoot in zijn hand waarop hij, terwijl hij zijn verhaal doet, aantekeningen en schetsjes maakt van wat hij vertelt. Waar men over het algemeen gist naar wat er met slachtoffers gebeurd is, geeft de getuigenis van de sicario een kijkje achter de schermen. Een onthutsende getuigenis in een maatschappij waaruit elke rechtsorde verdwenen is.
De man vertelt over zijn jeugd, over hoe hij in aanraking kwam met de narcos, drugssmokkelaars voor wie hij kleine klusjes deed. Ook vertelt hij hoe zij hem naar de politieacademie stuurden, zodat hij daar opgeleid werd tot een professionele moordenaar, net als bijna al zijn collega’s op deze academie. Door de feitjes die el sicario vertelt, blijft er geen twijfel meer over mogelijk hoe extreem gecorrumpeerd de Mexicaanse maatschappij is. De macht van de drugsbazen is oneindig en de film schept een behoorlijk uitzichtloze situatie. De sicario vertelt over martelingen, moord en intimidatie, maar ook over zijn gevoelens, en over hoe het hem is gelukt om de kartels te verlaten. Hij is tot inkeer gekomen, en nu een godsdienstige voortvluchtige met 250.000 dollar op zijn hoofd.
El Sicario: Room 164 is als documentairefilm niets speciaals: een camera, een talking head (met een doek erover) en dat tachtig minuten lang. De sicario zit daar en vertelt en schrijft en tekent. Dat schrijven en behoorlijk infantiele tekenen voegt weinig toe aan zijn verhaal, maar wat hij vertelt is verbluffend. De tachtig minuten durende monoloog verveeld geen moment. De kijker zit als gevangen in de vreselijke realiteit van Ciudad Juárez terwijl de sicario hier rustig over vertelt. Hier en daar zuchtend, alsof het hem eigenlijk verveeld. Of doen de herinneringen hem pijn en zucht hij daarom? Voor wie de negatieve spiraal waarin Mexico de laatste jaren zit, wil proberen te begrijpen is deze film een perfecte handleiding.
El Sicario: Room 164 draait op het LAFF in Utrecht.
El Sicario: Room 164, Gianfranco Rosi, VS (2010), 80 min.
