Luján, een dokter van de spoedgevallendienst, en Sosa, een letselschadeadvocaat, ontmoeten elkaar op de plaats van een ongeluk in Buenos Aires. Zij komt eerste hulp bieden, hij is op zoek naar een cliënt. Er begint een romance, maar als Luján ontdekt dat Sosa zich beweegt op de zwarte markt van verzekeringsmaatschappijen en dubieuze methoden gebruikt om schadeloosstelling te krijgen, ontstaat er spanning. Dan wordt Luján ineens betrokken bij Sosa’s zaakjes. Ongewild raken beiden verstrikt in een steeds nauwer sluitend net van louche types, oplichterij en corruptie. De vraag is waar dit gaat eindigen en vooral hoe.
Trapero baseerde zijn film op een duistere kant van het dagelijks leven in Buenos Aires. Elk jaar sterven er meer dan 8.000 mensen ten gevolge van verkeersongelukken in Argentinië. Dit zorgt voor een business in verzekeringen op de zwarte markt. Zogenaamde caranchos (genoemd naar een type roofvogel) wachten gewonden op in het ziekenhuis om hun diensten aan te bieden, waarbij ze de mensen een hoop geld aftroggelen. Naar aanleiding van de film van Trapero is er in Argentinië zelfs een anti-Carancho-wet aangenomen.
Carancho boeit van begin tot eind. De acteurs zijn uitstekend en het verhaal bouwt zich mooi op. Hier en daar is onduidelijk hoe de zwarte verzekeringsmarkt exact werkt en ook blijft het vaag wie nou precies wie is. Maar dat is ook niet zo belangrijk. Carancho is vooral een liefdesverhaal, met een maatschappelijk probleem op de achtergrond. In die opzet is de film zeker geslaagd.
Het LAFF besteedt dit jaar extra aandacht aan Pablo Trapero als één van de grondleggers van de filmbeweging Nuevo Cine Argentino. Naar aanleiding van de première van Carancho vertoont het festival een retrospectief van de Argentijnse filmmaker. Dit retrospectief zal tot en met augustus in de rest van Nederland te zien zijn.
