Het resultaat werd verwacht na een dag waarin een van de centrale punten van het debat was wat de totale deelname zou zijn. De rechtervleugel die niet deelnam had, zonder bewijs, een onthouding van 80 % bevestigd en had – zoals voorspelbaar was – gezegd dat het door de Nationale Kiesraad (CNE) aangekondigde resultaat fraude was.
“We hebben een nieuwe Nationale Vergadering die is gekozen door de stemming van het volk, een grote overwinning voor de democratie, voor de grondwet” zei president Nicolás Maduro in de vroege ochtenduren nadat het CNE de resultaten van de parlementsverkiezingen had bekendgemaakt.
Indira Alfonso, voorzitter van het CNE, meldde dat, met 82,35% van de stemmen geteld, de deelname 31% van de kiezerslijst bedroeg, met een totaal van 5.264.104 stemmen. Van dat totaal haalde de Grote Patriottische Pool, geleid door de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela, 67,6% met 3.558.320 stemmen, de alliantie van Democratische Actie, Copei, Cambiemos, Avanzada Progresista en El Cambio behaalde 17,95 % met 944.665 stemmen, de alliantie Venezuela Unida, Primero Venezuela en Voluntad Popular Activistas behaalde 4,19% met 220.502 stemmen, de Communistische Partij van Venezuela behaalde 2,73% met 143.917 stemmen en 6,79% van de rol ging naar andere partijen.
Het waren om meerdere redenen complexe verkiezingen. In de eerste plaats een moeilijke economische situatie onder de blokkade van de Verenigde Staten, waarbij 2020 vooral werd gekenmerkt door kritieke momenten van benzinetekorten in hoofdstad Caracas, problemen met basisvoorzieningen zoals water en elektriciteit en prijsstijgingen van de dollar.
Ten tweede werden de verkiezingen geboycot door een sector van de oppositie onder leiding van Juan Guaidó, die hoort bij een groep internationale politieke actoren en bemiddelaars, voornamelijk uit de VS, landen van de Lima-groep en de Europese Unie, die maandenlang heeft opgeroepen om niet te stemmen en diplomatieke en economische druk heeft uitgeoefend op oppositieleiders die wel aan de verkiezingen deelnamen.
Ten derde was het een verkiezing binnen een algemeen beeld van slijtage, zowel in de politiek als in de economie, met beide elementen gerelateerd. De afgelopen vijf jaar werd het land, naast de economische situatie, gekenmerkt door een reeks grote confrontaties, zoals in 2019. Met de steun van de Nationale Vergadering had Guaidó zich op 23 januari 2019 laten inzweren als interim-president. Hij werd al snel erkend als de legitieme leider van Venezuela door de VS en meer dan 50 andere landen. Maduro bleef echter de controle houden over de overheidsinstellingen, het grootste deel van de rechterlijke macht, de verkiezingsautoriteiten en het leger, en bleef regeren vanuit het presidentiële paleis.
Zoals oppositielid Enrique Ochoa Antich opmerkte, die bevestigde dat er in voorgaande jaren nooit fraude was, “diende elke overwinning van de oppositie om kracht te verzamelen voor de presidentsverkiezingen van 2018, maar we raakten het spoor bijster. Er volgden periodieke gewelddadige acties, totdat de strategie van parallelle instellingen werd ontwikkeld, die in 2017 begon met een Hooggerechtshof in ballingschap en leidde tot het interim-presidentschap van Guaidó in 2019.”
Het deel van de oppositie, waartoe Ochoa Antich behoort, besloot om terug te keren naar de electorale route, waarvan deze verkiezingen de eerste gelegenheid waren van deelname. Het resultaat, met iets meer dan 1 miljoen stemmen, gaf aan dat deze oppositie, bestaande uit oude actoren, fracturen van partijen en nieuwe formaties, geen significante vertaling bereikte van haar doelen in stemmen.
Wat betreft het Chavismo, dat 6.248.864 stemmen had behaald bij de presidentsverkiezingen, betekende de verkiezing een afname van het aantal stemmen, maar tegelijk de mogelijkheid om, in een zeer complex scenario, een meerderheid in de Nationale Vergadering te verkrijgen.
Ten slotte legt de algemene uitslag van de stemming, en met name het onthoudingspercentage, de noodzaak op tafel om kwesties aan te pakken als de vernieuwing van ideeën en politieke dynamiek, in de context van een langdurig conflict dat diepe sporen heeft achtergelaten in de maatschappij.
