Begin mei werd Macarena Santalices geïnstalleerd als nieuwe minister van Vrouwenzaken in Chili. Die benoeming kon direct al op veel protest rekenen. Santalices is namelijk niet alleen een achternicht van voormalig dictator Pinochet (aan de macht van 1973 tot 1990), maar heeft in het verleden ook openlijk steun betuigd aan haar oudoom en diens beleid. Nog in 2016 prees ze in een interview de “goede kant” van zijn dictatorschap, waarbij zeker 3.000 mensen verdwenen of vermoord werden door de veiligheidsdiensten en vele duizenden gevangen gezet en gemarteld werden.
Dinsdag 9 juni maakte ze haar aftreden bekend met de volgende tweet: “Op de dag dat algemeen begrepen wordt dat vrouwenrechten niet politiek zijn maar iedereen toebehoren, kunnen we vooruitgang boeken.” Haar korte periode als bewindsvrouw kenmerkte zich door schandalen. Zo lanceerde ze een videocampagne tegen huiselijk geweld, waarvan critici zeiden dat er sympathie voor de daders werd gevraagd. De campagne werd snel beëindigd. En vorige week benoemde Santalices een omstreden televisiepresentator tot hoofd van de onderzoeksafdeling van het ministerie. De man in kwestie, Jorge Ruz, is vooral bekend van een realityshow waaraan vrouwen in een badpakcompetitie mee doen.
Dit was de druppel die de emmer liet overlopen en de al populaire hashtag #WeDoNotHaveAMinister werd nog meer rond getweet. De feministische beweging Asamblea Feminista Plurinacional vond de benoeming van Ruz onacceptabel en eiste via twitter het opstappen van de minister. Dat gebeurde dinsdag en nu is ook haar opvolgster bekend: Mónica Zalaquette, van dezelfde conservatieve partij als Santalices. Ook Zalaquette heeft een geschiedenis van antifeministische standpunten. Zo roemde zij in 2013, toen abortus nog onder alle omstandigheden verboden was in Chili, de dapperheid van een elfjarig meisje dat gedwongen was te bevallen. Het betekent dat de hashtag #WeDoNotHaveAMinister direct weer trendy geworden is. Het ministerie voor Vrouwenzaken is toegewezen aan de conservatieve partij Unión Democrática Independiente. Als dit niet verandert, is de kans groot dat opeenvolgende ministers geen feministen zullen zijn.
