Enkele weken geleden berichtten we op deze plek al over het toenemende aantal ontvoeringen in Haïti. Er lijkt nog geen einde aan te komen en het Haïtiaanse dagblad Le Nouvelliste spreekt zelfs van een industrie. De kidnappers gaan zonder onderscheid des persoons te werk.
Begin november bracht de ontvoering van- en gruwelijke moord op de 22-jarige studente Evelyne Sincère nog duizenden demonstranten op de been in de hoofdstad Port-au-Prince. Zij was het zoveelste slachtoffer in een lange rij en er was hoop dat dit misschien het keerpunt zou zijn waarop de Haïtianen wachtten. Nu zou de overheid toch serieus werk gaan maken van de bestrijding van de misdaad en het geweld.
Niets lijkt minder waar en ontvoeringen blijven aan de orde van de dag. De ontvoerders nemen iemand mee, eisen losgeld en als dat binnen is, laten ze de persoon vrij, zonder dat de autoriteiten hen storen, laat staan oppakken. Een niet met naam genoemde bron van de krant Le Nouvelliste spreekt van een vorm van industrie: “ze zijn heel professioneel en beschikken over middelen, waaronder zware wapens, tientallen auto’s en nummerborden die behoren tot overheidsdienstwagens.” De bron vertelde ook dat de kidnappers zeiden dat hun baas in de wijk Delmas een quota van tien ontvoeringen per dag hanteert. Van tevoren wordt bekeken wie het slachtoffer wordt, bijvoorbeeld door de persoon op sociale media te volgen. Maar als dit mislukt hebben de ‘soldaten’ opdracht een willekeurig ander slachtoffer mee te nemen; met lege handen thuiskomen is niet toegestaan.
De afgelopen dagen waren de Haïtianen in de ban van verschillende kidnappings, waaronder een arts die werd ontvoerd toen hij het ziekenhuis waar hij werkte verliet, en Philippe Augustin, gitarist van de bekende Haïtiaanse muziekgroep Strings. Beiden zijn inmiddels weer vrij. Over de arts wordt vermeld dat de ontvoerders in eerste instantie 300.000 dollar losgeld vroegen, maar al snel genoegen namen met een fractie van dit bedrag, namelijk 7.500 dollar. Zijn ontvoering bracht veel ziekenhuismedewerkers op de been om de bevrijding van de jonge arts te eisen, en daarnaast de overheid te vragen om meer veiligheid en bescherming.
Veel ontvoeringen blijven onder de radar voor het brede publiek. De familie onderhandelt dan direct met de kidnappers, soms niet meer dan tieners, zonder er ruchtbaarheid aan te geven.
