Natuurlijk geldt het bovenstaande niet voor iedereen, maar wel voor de Paraguayanen die voor hun dagelijks brood iedere dag de straat op moeten: als verkoper op de markt, als klusjesman of als schoonmaakster. De totale lockdown in Paraguay is nu zijn vierde week ingegaan en zal zeker nog duren tot 19 april.
Toen het coronavirus Zuid-Amerika bereikte was Paraguay een van de eerste landen die maatregelen nam: scholen werden gesloten en openbare bijeenkomsten verboden nadat op 11 maart de tweede besmetting werd gemeld. Tot nu toe heeft het land een van de laagste besmettingsaantallen: afgelopen zondag waren er 129 besmettingen vastgesteld en zes mensen aan het virus overleden. Het lijkt er dus op dat de lockdown resultaat heeft.
Maar er is ook een keerzijde: veel Paraguayanen lijden nu thuis honger. De regering van president Mario Abdo Benítez krijgt veel kritiek omdat tot nu toe niets gedaan wordt om de mensen die zonder inkomen thuis zitten te helpen. Maar liefst 65% van de Paraguayanen werkt in de informele sector en heeft daardoor geen toegang tot uitkeringen tijdens de coronacrisis. De regering heeft 1,6 miljard dollar vrijgemaakt voor steun, maar tot nu toe heeft slechts een klein deel van het noodhulprantsoen (76 dollar en een voedselpakket per huishouden) de getroffenen bereikt.
De president heeft zijn excuses aangeboden en om geduld gevraagd. Maar toen hij vorige week in een bus stapte om passagiers een hart onder de riem te steken, werd hij van alle kanten belaagd met verzoeken om hulp. Op de onlangs gelanceerde website AyudaPy.org wordt de omvang van het probleem pas goed duidelijk. Op de site kunnen Paraguayanen om hulp vragen of hulp bieden. Dagelijks worden er duizenden berichten gepost, waarbij mensen hun moeilijke omstandigheden beschrijven en vragen om basisproducten zoals melk, brood en medicijnen.
“De onderlinge solidariteit is groot”, zegt Oscar Pereira, lid van een bewonersorganisatie in een van de armere wijken van de hoofdstad Asunción. “Arme mensen helpen andere arme mensen. We helpen allemaal en geven wat we kunnen: we koken samen zodat we de mensen te eten kunnen geven.”
De regering heeft hervormingen aangekondigd in dit door corruptie en een slecht belastingsysteem gekenmerkte land. Maar die zullen nog wel een tijdje op zich laten wachten. “De mensen die het meest in nood verkeren zullen degenen zijn die blijven lijden”, is de mening van Alicia Amarilla, coördinator van de Organisatie van Rurale en Inheemse Vrouwen.
