Vocal harmony singing met een Caribisch tintje
In 1961 stapte de dertienjarige James Chambers het Beverley’s restaurant in Kingston, Jamaica, binnen en vertelde de eigenaren dat hij een liedje voor hen geschreven had. Zijn initiatief had grote gevolgen, want drie maanden later verscheen Dearest Beverley op de B-kant van een single. Onder de naam Jimmy Cliff zou de inmiddels veertienjarige James uitgroeien tot een van de grootste reggae artiesten.
Op de A-kant van het grammofoonplaatje stond Hurricane Hattie, dat de eerste hit werd van het net opgerichte platenlabel Beverley’s Records. Leslie Kong, een van de eigenaren van het restaurant voor wie Jimmy Cliff zijn klagelijke ballade zong, zou hierna nog de nodige hits produceren, van zangers als Desmond Dekker en de Maytals.
Dearest Beverley was een van de hoogtepunten op de vorig jaar uitgebrachte verzameling van doo-wop muziek: If I had a pair of Wings. En nu is er een opvolger: If I had a pair of Wings, deel II. Onder andere een jonge Joe Higgs, die later de mentor werd van een hele generatie reggae zangers, waaronder Bob Marley.
“Veel van wat nu Jamaicaanse doo-wop genoemd wordt is in feite een directe copy van een Amerikaanse stijl van vocal harmony singing meerstemmige zang, maar dat wil niet zeggen dat de nummers niet lief en gevoelig klinken”, zegt reggae kenner Gladdy Wax in The Guardian. Veel Jamaicaanse zangers ontwikkelden vanaf het begin hun eigen kenmerkende stijl.
De oorsprong van doo-wop ligt in de jaren veertig in de zwarte getto’s van de grote Amerikaanse steden. En net als hun Amerikaanse rolmodellen begonnen veel Jamaicaanse artiesten met het op straat oefenen van hun harmonieën totdat ze goed genoeg waren om deel te nemen aan een talentenjacht. Tegelijkertijd kwam er een nieuwe generatie van muziekproducenten op die in hun eigen studio’s net als de zangers en muzikanten de Jamaicaanse muziekstijl hielpen ontwikkelen. “Voor zo’n klein eiland heeft Jamaica veel fantastische zangers voortgebracht”, zegt Gladdy Wax. Hij denkt dat dit komt omdat ze beginnen met zingen gewoon voor zichzelf en om het plezier dat samen zingen geeft.
En voor wie zich nog afvraagt wat Doo-wop eigenlijk betekent: het is een nonsens woord dat voor het eerst in 1961 gebruikt werd om deze specifieke stijl van muziek te benoemen. Doo-wop doo-wop was een van de vele nonsens zinnetjes die de achtergrondkoortjes bezigden. Zoals shoo wap dee wap wap, of dun dun dun dun.
