Geen wereldschokkende, maar wel een vermakelijke Netflixserie van Mexicaanse bodem
Achttien jaar geleden komt de achttienjarige Sara Guzmán (Ximena Lamadrid) om het leven tijdens een middagje parasailen. Het is zogenaamd een ongeluk, maar al snel weet de kijker dat er met de parachute is geknoeid. Haar broer Alex (Leo Deluglio als jonge versie; Manolo Cardono als volwassen versie) draait ten onrechte op voor de dood van zijn zus, dus als hij na achttien jaar vrij komt, is hij uit op wraak. Dit is in het kort het verhaal van de Netflixserie Quién mató a Sara?/Who Killed Sara?, uit Mexico.
Het verhaal begint als Alex weer op vrije voeten is, geen zorgeloze twintiger meer, maar een volwassen kerel, gehard in de bajes. Hij is een man met een missie: wraak op de familie Lazcano, die verantwoordelijk is voor zijn tijd in de bak. Patriarch van de familie is don César (Ginés García Millán), die zijn goedlopende casino hoopt over te dragen aan zijn zoon Rodolfo (Alejandro Nones).
Tien afleveringen lang is de kijker getuige van Alex’ zoektocht naar de moordenaar van zijn zusje. De serie neemt je via flashbacks voortdurend mee terug naar de tijd toen Sara nog leefde. Dat de echte verantwoordelijke nog altijd op vrije voeten is, blijkt wel uit het ‘warme welkom’ dat Alex krijgt als hij net vrij is: zijn huis wordt beschoten. Niemand vindt rust zolang de waarheid niet aan het licht komt.
Wortel aan een stok
De familie Lazcano is er een van macht, aanzien en uiterlijk vertoon. De Lazcano’s behoren duidelijk tot de gegoede klasse van Mexico: rijk en een relatief lichte huid. Vader César komt oorspronkelijk uit Spanje. Ze zijn elitair, laten zich bedienen door mensen uit een eenvoudigere klasse met een meestal meer getinte huid.
Maar wat is er nu precies gebeurd, achttien jaar geleden? We zien rijke jongelui feesten op een speedboot, met te veel drank. Bij het parasailen valt de jonge Sara van grote hoogte op het water en ze overleeft de val niet. De kijker ziet meteen dat de lijnen van de parachute deels zijn doorgesneden.
Wie is de echte schuldige? Wie had een motief? Is het Rodolfo Lazcano, zoon van César en destijds het vriendje van Sara? Beetje bij beetje leert de kijker wat er gebeurd is en hoe de onderlinge verhoudingen bij de familie Lazcano liggen, maar de ontknoping blijft als een wortel aan een stok voor het gezicht van de kijker hangen. Online krijgt Alex anonieme berichten van iemand die beweert meer te weten wat er precies gebeurd is, achttien jaar geleden. Hoe zit de waarheid in elkaar? En welk licht werpt het dagboek van Sara op alles?
Volle borsten en afgetrainde lijven
Wellicht dat er voor sommige kijkers een overmatige hoeveelheid mannelijk en vrouwelijk bloot in de serie zit. Overmatig, omdat de fragmenten net iets te lang duren en dan weinig functioneel zijn. Het voegt niets toe aan het verhaal en is gewoon ordinaire beeldvulling. Veel van de acteurs zijn stereotype knap slank, met volle borsten en afgetrainde lijven. Niets mis mee, maar het is wat oppervlakkig. In die zin is de serie een beetje soapy.
Gelukkig hebben de personages genoeg geheimen, zwaktes en rafelrandjes om interessant te zijn voor de kijkers. Wraak en afgunst zijn sterke emoties, motivatoren die het verhaal voortdrijven. Wat dat betreft zit het verhaal prima in elkaar en de karakters zijn goed gedefinieerd.
De serie bevat genoeg drama om de kijker te boeien, niet in het minst binnen de familie Lazcano. De familieleden worden heen en weer geslingerd tussen loyaliteit en verraad, tussen schuldgevoel en medeplichtigheid. Rodolfo, een sterke, atletische volwassen vent, is ten opzichte van zijn vader nog altijd het kleine gehoorzame jongetje van vroeger. Hij wordt gekoeioneerd door zijn vader. De macht van een ouder over z’n kind blijkt nog altijd sterk.
Don César is een arrogante, egoïstische, sadistische, homo hatende en dominante machista. Hij is de klootzak die zijn familie onder de duim houdt en zich bezighoudt met duistere zaken. Hij liet Alex opdraaien voor de dood van zijn diens zus Sara. Hij walgt van zijn zoon José María, ‘Chema’ (Eugenio Siller), die openlijk homoseksueel is. Echtgenote Mariana (Claudia Ramírez) kiest altijd de zijde van haar man, ook al sluimert een onderhuids katholiek schuldgevoel, dat haar langzaam van binnen opeet. Tegelijkertijd is ze berekend en is ze goed in het overheersen en manipuleren van haar kinderen.
Natuurlijk gaat César vreemd. En wat is de rol van Elroy (Héctor Jiménez), de familievriend en floormanager in het casino, die vanaf kinds af aan door de Lazcano’s is opgenomen?
Middelmatige telenovela
Muziek speelt een belangrijke rol in de serie, maar dat maakt de serie niet per se beter. Vaak is het internationale, Engelstalige muziek, die het tijdsgewricht moet markeren of het drama van het moment versterken. Dat hadden de makers achterwege mogen laten, want het voelt geforceerd en kitscherig aan. Het is duidelijk gemaakt met internationaal kijkerspubliek in gedachten, niet per se een heel Mexicaanse serie. Dankzij Netflix is de serie te zien in 190 landen, een ongekend bereik die dat voor series die voor het tijdperk van streamingsdiensten onvoorstelbaar was. Vandaar ook de Engelse titel die er standaard bij vermeld wordt.
Op internet zijn wisselende recensies te lezen, Maar door de bank genomen is Quién Mató a Sara een amusante serie met mooie settings en prima acteerwerk. Het verwijt dat het blijft steken op het niveau van een middelmatige telenovela is onterecht. Het is geen wereldschokkende of verrassende serie. Maar wat mij betreft is het een prima serie om een paar avonden te ontspannen voor de televisie.
Quién mató a Sara?/Who Killed Sara? | Netflix | scenario José Ignacio Valenzuela | regie David Ruiz, Bernardo de la Rosa | 2021 | Netflix, Bang Media | 10 afleveringen van 45 minuten | Spaans gesproken | Nederlandse ondertiteling en andere talen
Lees ook onze recensie van de Colombiaanse Netflixserie Perdida/Stolen Away
