Zoals de Duitse internationale media-outlet DW opmerkte, waren Chinese bedrijven tot een paar jaar geleden relatief onbekend in Latijns-Amerika, maar hun directe investeringen in de regio bedragen sinds 2010 gemiddeld ongeveer $ 10 miljard per jaar, en dit heeft een zwaar schadelijk effect op de milieu, volgens de Economische Commissie van de Verenigde Naties voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC).
Mónica Núñez Salas, assistent-hoogleraar milieurecht aan de Universiteit del Pacífico in Lima, Peru, schreef onlangs een rapport voor Internationale Universiteit van Florida (FIU), getiteld China’s Investments and Land Use in Latin America, waarin ze waarschuwt dat de regio zijn rol als leverancier van natuurlijke hulpbronnen aan China “hoge kosten voor zijn ecologie en lokale gemeenschappen met zich meebrengt. De toegenomen vraag naar grondstoffen heeft gevolgen voor natuurlijke hulpbronnen en de lokale bevolking, in een tijd waarin klimaatverandering duurzaamheidspraktijken urgenter maakt.”
In een interview met DW zegt Rebecca Ray, een van de auteurs van het rapport China in Latin America: Lessons for South-South Cooperation and Sustainable Development: “In de afgelopen 10 jaar heeft China zijn belang als voor Latijns-Amerika verdrievoudigd. De Latijns-Amerikaanse export groeit van 3 procent naar 9 procent van het totaal. Maar deze export is niet zoals andere export: bijna 90 procent van de Latijns-Amerikaanse export naar China is afkomstig uit landbouw, mijnbouw of boringen – vergeleken met ongeveer de helft van de export van Latijns-Amerika naar de rest van de wereld.”
Ray legt verder uit dat “in milieutermen betekent dit dat de Latijns-Amerikaanse export naar China gemiddeld een veel grotere ecologische voetafdruk heeft dan hun andere exporten: ze gebruiken twee keer zoveel water en produceren 12 procent meer broeikasgassen.”
Chinese mijnbouw- en infrastructuurprojecten veroorzaken ook blijvende milieuschade. Chinese banken ondersteunen projecten die door multilaterale instellingen zijn afgewezen vanwege hun ecologische en sociale risico’s, zoals de Coca-Codo Sinclair-dam in Ecuador, of in landen met kredietproblemen, zoals Venezuela.
Hoewel China’s vraag naar grondstoffen de regionale economische groei heeft gestimuleerd, heeft het ook de overmatige afhankelijkheid van zijn handelspartners van de winning van natuurlijke hulpbronnen aangemoedigd ten koste van activiteiten met een hogere toegevoegde waarde. Veel landen brengen vrijwillig hun eigen milieu-, sociale en bestuursregelgeving in gevaar om Chinese investeringen aan te trekken.
“Vanwege de zwakke instellingen in de regio kan de groeiende invloed van China ook corruptie in de hand werken en de risico’s voor de veiligheid van hulpbronnen en de nationale belangen van landen vergroten”, waarschuwde de U.S.-China Economic and Security Review Commission in haar jaarverslag 2021 aan het Amerikaanse Congres.
