Visserijvrije zone in de Stille Oceaan
Het leven in de Stille Oceaan heeft steeds meer te lijden van de almaar groeiende visserij. Deze week kondigden vier landen langs die Oceaan aan dat zij hun krachten gaan bundelen en samen een beschermd gebied creëren met een omvang van ruim 500.000 vierkante kilometers. Ecuador, Colombia, Costa Rica en Panamá maakten hun initiatief bekend tijdens de klimaatconferentie in Glasgow.
Het gebied dat tot de zogenaamde CMAR (Corridor Marino del Pacífico Este Tropical) behoort maakt deel uit van een van ’s werelds belangrijkste migratierouten voor zeeschildpadden, walvissen, haaien en roggen. De aankondiging van de presidenten van de vier landen is een reactie op de groeiende roep om meer bescherming van het leven in de oceaan tegen buitenlandse visserijvloten. Ook kan zo de illegale overbevissing van de lokale vissersbevolking worden tegengegaan.
De president van Ecuador, Guillermo Lasso, was de eerste die zijn plannen bekend maakte. Ecuador zal het bestaande Galapagos reservaat met bijna vijftig procent uitbreiden tot bijna 200.000 vierkante kilometer. Lasso zei in de Britse krant The Guardian dat dit besluit van de Ecuadoraanse regering het resultaat is van vijf maanden intensief overleg met kleinschalige en industriële vissers. “Ik verwacht daarom niet dat het plan verworpen zal worden of dat er protest komt, want het is een gezamenlijk besluit.” Hij vertelde ook dat deze uitbreiding het resultaat is van een van de grootste debt swaps (schulden ruil) voor natuurbehoud ooit, maar wilde hier verder geen details over geven.
De Ecuadoraanse minister voor milieuzaken, Gustavo Manrique, vertelde dat de uitbreiding een veilige zwemroute creëert doordat het Ecuadoraanse reservaat nu verbonden wordt met een vergelijkbaar reservaat in Costa Rica. Bedreigde diersoorten kunnen zo ongestoord van het ene naar het andere gebied zwemmen. “Hoewel we een land in ontwikkeling zijn, en hoewel we een van de grootste visserijvloten hebben in de Stille Oceaan, hebben we toch besloten deze sector te verkleinen,” zei hij tegen een journalist van The Guardian. “En niet eerder hebben landen die op zee aan elkaar grenzen samen beleid gemaakt op het terrein van natuurbescherming.”
Alex Hearn, een Britse zeebioloog die lang op de Galapagoseilanden gewerkt heeft, noemt de samenwerking een belangrijke stap voorwaarts. Maar hij stelt ook dat het niet genoeg is om het water rond de eilanden van de verschillende landen te beschermen. Er moet ook aandacht zijn voor de verbanden tussen eilandgroepen als de Galapagos en de Colombiaanse Malpelo archipel. Max Bello, beleidsadviseur van de NGO Mission Blue, is het hiermee eens, maar constateert ook dat Latijns-Amerika hiermee de leidinggevende rol op het gebied van zee natuurbeheer opnieuw bevestigd heeft.