Negen miljoen Ecuadoranen gevaccineerd tegen covid-19
De eerste honderd dagen van Guillermo Lasso, de nieuwe president van Ecuador, zitten erop. Voor de Ecuadoraanse media hét moment om een eerste balans op te maken. Zijn belofte om de bevolking te vaccineren tegen het coronavirus is geslaagd: negen miljoen Ecuadoranen zijn nu gevaccineerd. De economische crisis, een erfenis van zijn voorganger Lenín Moreno, is de volgende uitdaging.
De centrumrechtse president Guillermo Lasso, sinds eind mei aan de macht in Ecuador, heeft zijn eerste belofte waargemaakt: negen miljoen Ecuadoranen, zo’n 60% van de bevolking, zijn volledig gevaccineerd tegen het coronavirus. Hij noemde de vaccinatiecampagne het grootste logistieke evenement in de Ecuadoraanse geschiedenis, met zelfs enkele wereldrecords. Zo werd op 15 juni in één enkele dag maar liefst 2,5 procent van de bevolking gevaccineerd. Hetzelfde gold voor 11 augustus, toen 417.000 mensen een prik kregen, opnieuw 2,5 procent van de bevolking.
Guillermo Lasso heeft ook verklaard dat, mocht de medische wetenschap dit aanbevelen, kinderen vanaf twee jaar een prik zullen krijgen. En als wordt aangetoond dat een derde vaccinatie beter beschermt, zal de regering ook deze nieuwe uitdaging aangaan. “Want gezondheid is leven en de mogelijkheid om de economie weer nieuw leven in te blazen”, zegt Lasso in de Ecuadoraanse krant El Universo. “We moeten waakzaam blijven, er zijn dagen dat er niet één coronasterfgeval is. Het feit dat we het doel bereikt hebben is te danken aan alle Ecuadoranen.” Hij bevestigde dat het land op dit moment nog vier miljoen doses in reserve heeft, en dat er meer besteld kunnen worden, mocht dit nodig blijken. Het streven is dat voor het einde van dit jaar 90% van de bevolking volledig gevaccineerd is.
Onderzoek van het onderzoeksbureau Cedatos-Gallup wijst uit dat de populariteit van de president de afgelopen maanden gegroeid is. Toen hij aan de macht kwam oordeelde 71,4 procent van de bevolking positief over zijn bestuur en beleid, eind augustus is dit percentage gegroeid tot 74,1 procent. Maar liefst 96,3 procent van de Ecuadoranen is van mening dat Lasso het “goed” tot “heel goed” doet wanneer het gaat om het nakomen van beloften.
Pacifische Alliantie
Minder positief zijn de Ecuadoranen wanneer het gaat om het weer op gang brengen van de economie (63,6 procent) of de aanpak van de criminaliteit (37,9). President Lasso hoopt dat, wanneer over enkele maanden de beoogde 90 procent gevaccineerd is, Ecuador kan terugkeren naar een nieuwe vorm van normaal, noodzakelijk om de economie weer tot bloei te brengen. Zo is de president al begonnen met het verbeteren van de relaties met landen als de Verenigde Staten en Mexico. Dit laatste land is belangrijk voor Ecuador om als volledig lid van de Pacifische Alliantie, waar landen als Chili, Peru en Colombia al deel van uit maken, te worden geaccepteerd.
De economische crisis is een hele uitdaging. Voor de coronacrisis, eind 2019, was er veel protest tegen het economisch beleid van voorganger Moreno. De Confederatie van Inheemse Volken (CONAIE) eiste het afschaffen van een decreet dat stijgende brandstofprijzen veroorzaakte, iets waar Moreno uiteindelijk aan toe gaf. En de vakbonden, met name het Frente Unitario de Trabajadores (Verenigd Front van Arbeiders), de belangrijkste vakbond van het land, eisten dat de plannen rond privatisering van de baan gingen. Voor de econoom Pablo Dávalos is het huidige economisch beleid gewoon een voortzetting van dat van ex-president Moreno. Hij is ook van mening dat mogelijke maatregelen, zoals het stopzetten van subsidies en het verder uitbouwen van de mijnbouw en de olieproductie, of nog meer privatisering, zullen botsen met de dagelijkse realiteit van veel Ecuadoranen: “De mensen kunnen het gewicht van nog méér crisis niet meer aan. Het land is niet in staat om economische aanpassingsprogramma’s te doorstaan, het ontbreekt aan economische en sociale voorwaarden die dit mogelijk maken.” Als Lasso zich blijft aanpassen aan de eisen van het IMF (Internationaal Monetair Fonds), voorziet de econoom een “botsing van twee treinen” tussen het economische systeem en de maatschappij.
