De titel van de debuutroman Bouwen op drijfzand van de Antilliaanse auteur Ronny Lobo (1954) geeft weinig hoop voor een goede afloop van het verhaal. De vraag is hoe en wat er gaat gebeuren.
Hoofdpersoon Kenzo is architect en een gescheiden man met drie kinderen. Hij is creatief, getalenteerd en begaan met zijn omgeving. Op bouwen heeft hij een klimaatbewuste en esthetische visie, vanuit overtuiging bouwt hij huizen zo veel mogelijk in harmonie met de natuur. Voor zijn werk heeft hij de belangrijkste architectuurprijs van het eiland gewonnen.
Kenzo’s smaak komt lang niet altijd overeen met die van zijn klanten, maar hij beheerst de kunst van het opdrachten krijgen en kan zo nodig een compromis sluiten met opdrachtgevers.
Kenzo krijgt van twee stellen de opdracht om een huis te ontwerpen en bouwen. Voor het ongetrouwde stel Karin en Roy op Bonaire, en voor Heidi en Paul – die in Mexico wonen – op Curaçao. Met Roy en Karin als opdrachtgevers verloopt de planning soepel, ze zijn blij met Kenzo’s bouwplannen.
Boekliefhebber
Paul en Heidi zijn ‘lastige’ klanten voor Kenzo, omdat het stel het onderling niet eens is en hun wensen soms botsen met Kenzo’s gevoel voor esthetiek. Het echtpaar zit goed in de slappe was en verhuist om persoonlijke redenen naar Curaçao.
Roy en Karin zijn heel verschillend. Roy is van eenvoudige komaf en houdt van zeilen. Karin is materialistisch, met een voorliefde voor luxe en mooie dingen. Karin maakt indruk op Kenzo met haar verleidelijke schoonheid. Hij valt voor Karins charme en zij is ook wel in voor een verzetje. Vaker dan nodig spreken ze af. Ze raken verstrikt in een web van persoonlijk verlangen, lust en liefde en de affaire begint steeds zwaarder op hun geweten te drukken. Maar is de affaire wel exclusief? Kenzo heeft zo zijn twijfels.
Hoewel de omslag bij het thema en het boek past, is het een onaantrekkelijke en oninspirerende cover. Een euvel waar ik vaker bij uitgeverij In de Knipscheer – die ik een warm hart toedraag – op stuit. Jammer, want met een beetje fantasie en weinig geld moet daar iets moois van te maken zijn. Het oog van de boekliefhebber wil tenslotte ook wat. Maar het verhaal is onderhoudend genoeg en bovendien helder, boeiend en met spanning geschreven.
Universele emoties
Je merkt dat de auteur, die zelf architect is, verstand van zaken heeft als hij over bouwen schrijft. Voor het verhaal is het niet per se nodig, maar het stoort niet en het vergroot de geloofwaardigheid van architectenrol, die Lobo natuurlijk van binnenuit kent.
Bouwen op drijfzand is een roman met liefde voor het Caribisch gebied, gecombineerd met passie voor architectuur. Lobo houdt van het eiland, waarvan hij de couleur locale goed meegeeft maar ook problemen als armoede en criminaliteit aanstipt. Een prima setting voor een verhaal over universele emoties als liefde, jaloezie en achterdocht.
Ronny Lobo, Bouwen op drijfzand, Uitgeverij In de Knipscheer, Haarlem, 2013, ISBN 9789062658305, 340 pag., €19,50
