Maar winnaars zijn ze al
Bij de Paralympische Spelen in Tokyo gaan de vijf tegen vijf voetbalteams van Argentinië en Brazilië allebei voor goud. Brazilië is de regerende Olympische kampioen in deze tak van blindenvoetbal. De Argentijnen komen van ver – en willen verder.
Zestien jaar geleden was Froilan Padilla een van de vele daklozen in de straten van de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Zaterdag 4 september speelt de 42-jarige verdediger in de finale van het vijf-tegen-vijf Paralympische voetbaltoernooi.
“Veel blinde mensen in Argentinië kunnen nergens terecht”, vertelde Padilla na afloop van de 2-0 overwinning op China in de halve finale. Afkomstig uit de provincie Santiago del Estero, vertrok hij op 26-jarige leeftijd naar Buenos Aires. “Gedurende een heel jaar had ik geen huis. Ik sliep in kerken in de hele stad, totdat ik genoeg geld verzameld had om een eigen flatje te vinden”.
Dankzij de steun van één kerk in het bijzonder, overleefde Padilla deze moeilijke tijd. Als tegenprestatie speelde hij gitaar tijdens kerkdiensten. Ook bleef hij voetballen. “Maar het leven was vol gevaren. Buenos Aires is geen veilige stad en er zijn veel bendes. De kerk was ver weg van waar ik voetbalde en vaak kwam ik pas laat terug.”
Desondanks wonnen Padilla en zijn teamgenoten de bronzen medaille tijden de Paralympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016. “De gouverneur van mijn thuisstaat regelde toen een uitkering voor me en een huis om straks in te wonen. Ik woon nog steeds in Buenos Aires maar ik stop met voetbal in december.” Daarna wil hij terug naar Santiago del Estero. Tokyo 2020 is waarschijnlijk zijn laatste toernooi.
Als verdediger speelde Froilan Padilla een belangrijke rol bij Argentinië’s succes in Tokyo – het team kreeg maar één tegengoal. Volgens Padilla heeft zijn harde leerschool hem een betere, sterkere voetballer gemaakt. Hij en zijn teamgenoten zijn klaar voor de finale tegen Brazilië.
“Brazilië is onze grootste tegenstander”, aldus doelman German Muleck (staand op de foto met teamgenoot Maximiliano Espinillo). Muleck, de enige van ‘De Vleermuizen’ die niet blind is: “Het is onze belangrijkste wedstrijd maar we zijn vol vertrouwen. Beide teams kennen elkaar goed. We hebben vijf jaar getraind voor deze wedstrijd. Als we winnen, draag ik de medaille op aan mijn grootvader die drie jaar geleden overleed.”
