Een rijke man wordt op een ochtend dood aangetroffen in zijn huis in een zwaarbewaakte gated community vlakbij Buenos Aires. Zijn keel is doorgesneden, zoals enkele jaren eerder ook bij zijn vrouw gebeurde. Zo begint het boek De regels van het spel van Argentijnse schrijfster Claudia Piñeiro. Het rare van de vermoorde man, Chazarreta, is dat het mes in zijn eigen hand werd gevonden. Er zijn geen verdachten en de politie staat voor een raadsel.
In het boek bemoeit een wonderlijk drietal zich met de zaak. Allereerst is er Jaime Brena, een doorgewinterde journalist van in de zestig. Zijn hele leven was hij misdaadverslaggever voor de krant El Tribuno, maar toen hij een foute uitlating deed, werd hij overgeplaatst naar een andere, onbenullige afdeling. Dan is er Nurit Iscar, succesvolle schrijfster van misdaadromans. Na een affaire met de hoofdredacteur van El Tribuno waagt ze zich aan een liefdesroman. Dit boek flopt, en daarom werkt ze nu als ghostwriter. Derde personage is de naamloze ‘jongen van Misdaad’, die Brena’s plaats bij El Tribuno heeft ingenomen.
De drie ontdekken door een samenloop van omstandigheden dat de afgelopen maanden verschillende leden van Chazarreta’s vriendengroep van de middelbare school zijn omgekomen. Jaime Brena, Nurit Iscar en de jongen van Misdaad geloven niet in toeval en gaan op zoek naar de moordenaar.
Piñeiro heeft een vlotte, luchtige schrijfstijl, waardoor het boek makkelijk leest. De lezer wil weten wie de moorden gepleegd heeft, maar kan zelfs geen gok doen doordat er geen verdachten zijn. Toch blijf je geboeid, omdat er steeds een stukje van de puzzel wordt opgelost. Ook houden de kleurrijke personages het verhaal leuk. Naast de hoofdpersonen zijn er nog de vriendinnen van Nurit Iscar – Paula and Carmen – die overal commentaar op hebben. Ook de macho hoofdredacteur Lorenzo Rinaldi zorgt af en toe voor grappige scènes, zoals wanneer hij zijn ex-minnares Nurit Iscar vraagt hem na zijn prostaatoperatie te “ontmaagden”.
De regels van het spel is echter meer dan een misdaadroman. Door de setting in een gated community te plaatsen wordt ook een interessant beeld geschetst van dit deel van de Argentijnse maatschappij. De klassenverschillen en de paranoïde houding van de rijken in de gemeenschap worden, vooral in het begin van het boek, goed verweven in het verhaal. Toch is het belangrijkste de zoektocht naar de moordenaar, waar nog eens extra haast achter zit omdat er steeds meer doden vallen. Met De regels van het spel schreef Piñeiro een boeiend, leuk en bovenal spannend boek, prima voor de (regenachtige) zomermaanden.
Claudia Piñeiro, De regels van het spel, Signatuur, 2012, Utrecht, ISBN 9789056724531, 302 pag., €18,95, vertaling: Mia Buursma en Ans van Kersbergen.
