Een paar dagen geleden zond een tv-journaal een kort item uit in de lange reeks verslagen over de aardbeving en tsunami in Japan. Deze keer met een positieve inslag. Japanse wegarbeiders waren druk aan het werk om een vernielde autoweg, waar een enorme kloof in zat, te repareren. Het begeleidend commentaar sprak vol bewondering over de klus die in zes dagen geklaard zou zijn.
Toen kwam de Colombiaanse nieuwslezer weer in beeld en hij zei precies wat ik op hetzelfde moment ook dacht. “Kijk, zo gaat dat in Japan. In zes dagen repareren ze daar een weg. En dat allemaal zonder vertragingen bij de oplevering, vriendjespolitiek en zonder daarvoor steekpenningen te hoeven betalen.”
De groep Nule, een familiebedrijf (bouw en wegenaanleg) van de neven Manuel, Guido en Miguel Nule, is het middelpunt van een gigantisch corruptieschandaal en een schoolvoorbeeld van een ‘holding’ die in een paar jaar tijd enorm wist te groeien en toen als een zeepbel uit elkaar spatte. Ondeugdelijke boekhouding, piramideachtige ondernemersaanpak en zeer gevoelig voor corruptie. Ze sleurden in hun val een groot aantal functionarissen van het huidige gemeentebestuur van Bogotá mee, en de broer van burgemeester Iván Moreno. De groep Nule betaalde steekpenningen aan de gemeente (6 procent van de waarde van de licentie) om contracten in de wacht te slepen.
De neefjes Nule zijn jonge kerels, typische yuppen, met een ongelofelijke ambitie, maar zonder enige morele scrupules. Een gevaarlijke combinatie, zoals weer bleek. Het is geen toeval dat ze zo succesvol waren gedurende de twee regeringstermijnen (totaal acht jaar) van voormalig president Álvaro Uribe, en konden rekenen op ontelbare contracten in het hele land.
Het is ook geen toeval dat in die acht jaar tijd de regering er niet in is geslaagd om ook maar één belangrijke wegverbinding tot stand te brengen. Louche aannemers zoals de Nule gingen met de grote contracten aan de haal en haalden altijd dezelfde truc uit. De aanbestedingen waren voorgekookt en veel te laag geprijsd. Maar dat was geen probleem, want daarna bedongen ze via rechtszaken dat het bedrag van de aanbesteding werd verdubbeld of verdrievoudigd. De regering-Uribe voerde een wet in, die deze manier van creatief zakendoen mogelijk maakte.
De zonen van ex-president Uribe, de ondernemende broertjes Tomás en Jerónimo Uribe, ook wel Tom & Jerry genaamd, zijn bewonderaars van de jongens Nule. Zelf hebben ze een recyclebedrijf en zitten in het onroerend goed. Journalisten of politieke tegenstanders die kritiek hebben op de ondernemende jongens, kunnen rekenen op scheldpartijen en grove antwoorden. Dat hebben ze geleerd van hun vader, specialist in die vorm van communicatie. De laatste laatste tijd doet hij dat alleen nog maar in de vorm van korte tweets, die zich kennelijk goed lenen voor de kortademige, ongeduldige en heetgebakerde ex-president.
En ondertussen zit Colombia zonder wegen.
