Het werd enthousiast aangekondigd in de winkeltjes van de wijken in het noordoosten van Medellín, die bekend staan als de meest gewelddadige en problematische van de stad. “Het album van Pablo Escobar is nu te koop!” stond er met grote handgeschreven letters te lezen op afgeknipte stukken karton in de vitrines. En een nieuwe polemiek was geboren.
Alweer een paar maanden geleden begon op de Colombiaanse televisie een serie die het leven van de beroemde maffiabaas als onderwerp had: Pablo Escobar, el Patrón del Mal (De baas van het kwaad). De serie is geschreven en geproduceerd door twee nabestaanden van personen die zelf slachtoffer waren geweest van Escobar. Vanaf het begin werd dan ook benadrukt dat het leven van Escobar zeer kritisch zou worden benaderd en dat in het verhaal vooral de slachtoffers van de maffiabaas centraal zouden staan.
In de wijken waar Escobar nog altijd wordt gezien als een grote weldoener en wordt vereerd als een soort halfgod, riep de serie heel andere, misschien onverwachte, reacties op. Portretten van de maffiabaas werden afgestoft en weer aan de muur gehangen en een aantal ‘slimme’ zakenlieden draaiden in no time een album van zestien pagina’s in elkaar dat het leven en streven van Escobar als onderwerp had. Ze verzonnen 128 stickers (die omgerekend vijf eurocent per zakje van vier stuks kosten) met afbeeldingen die betrekking hadden op het roemrijke leven van de maffiabaas, om in het album te plakken. Er werden prachtige prijzen in het vooruitzicht gesteld voor degene die alle stickers zou weten te ‘scoren’ en als eerste het album vol zou hebben.
Het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de productie van het album luistert naar de prachtige naam Producciones Cosmovisión, maar is in de uitgeverswereld volkomen onbekend. In het sobere colofon staat dat het zogenaamd zijn zetel heeft in Bogotá, maar adres en telefoonnummers die worden genoemd, blijken fictief te zijn.
En opnieuw rijst de vraag. Hadden de makers van de tv-serie er wel goed aan gedaan om een serie over Pablo Escobar te maken en die op primetime op de Colombiaanse tv uit te laten zenden? Is het Colombiaanse publiek in staat om, twinig jaar na de dood van Escobar, de gebeurtenissen uit zijn leven te zien als een historische les?
In ieder geval was de kritische benadering van het verhaal van de narcobaas niet aan z’n voormalige achterban besteed. Inmiddels hebben de autoriteiten aangekondigd de albums op te sporen en in beslag te nemen. Het is maar zeer de vraag of dát de juiste benadering is. Voor sommigen is Pablo Escobar nu eenmaal nog steeds een held, daar kunnen een negatieve pers, pedagogische campagnes en heel waarschijnlijk ook een politieoptreden weinig aan veranderen.
