Het goede nieuws van het nieuwe jaar komt, zoals te doen gebruikelijk, uit de wereld van de sport en met name het voetbal. In dit geval van Yerry Mina, voetballer van Pasto, Santa Fe en Palmeiras, die een droom zag uitkomen en zich nu speler mag noemen van Barcelona.
Voor het eerst in de geschiedenis gaat een Colombiaan voetballen bij de beste voetbalclub ter wereld, FC Barcelona, en samen met de beste voetballer aller tijden, Lionel Messi. Al wisten de kenners een paar dagen na het grote nieuws al te melden dat er ooit eens een volkomen vergeten en obscure Colombiaanse speler is geweest die in de jaren zestig een blauwe maandag (en slechts een vriendschappelijke wedstrijd) voor de beroemde club uit Barcelona uitkwam, een zekere Lauro Mosquero.
Yerry Fernando Mina González is een boomlange verdediger (hij is maar liefst een meter 96) en daarmee torent hij bij Barcelona hoog boven iedereen uit, tenminste letterlijk, en is hij minstens anderhalve kop groter dan zijn grote idool, Lionel Messi.
In Colombia en bij zijn Braziliaanse club Palmeiras stond hij bekend als een groot liefhebber van muziek & dans en was hij ook verantwoordelijk voor de ‘choreografie’ van het vieren van de goals die z’n team maakte. Op youtube deelt hij regelmatig nieuwe vondsten voor het vieren van een goal, op verschillende muzikale ritmes en met inventieve nieuwe bewegingen.
De naam van Yerry (met een Y en niet een J) kreeg de voetballer dankzij zijn moeder, die een fan was van de tekenfilms van Tom en Jerry. Daarmee volgde ze ook de traditie van ‘nederige’ families in Colombia om hun kinderen twee namen te geven: een fantasienaam of een naam van exotische oorsprong (Yerry) en een tweede ‘normale’ of ‘beschaafde’ naam (Fernando).
Yerry Mina werd in 1994 geboren in Guachené, een klein dorpje van 20.000 inwoners, in het departement van Cauca, in het diepe zuiden van Colombia. Er wonen daar vrijwel uitsluitend afro-colombianen, voor wie de sport een van de weinige manieren is om het te maken in het leven.
Bij een belangrijke triomf als deze spelen zich in de media altijd dezelfde taferelen spelen af: de nieuwsjournaals reserveren de eerste tien minuten voor alle mogelijke feitjes die te maken hebben met de bijzondere prestatie van de landgenoot. Er wordt een verslaggever naar de geboorteplaats van de betreffende sportheld gestuurd en daar worden dan de vader, de moeder, de broers, de zussen, de ooms, de tantes, de straatventer, de burgemeester en de eerste voetbaltrainer aan het woord gelaten om ook maar het kleinste detail te vertellen over het leven van de nieuwe held.
In het geval van Yerry Mina werd ook zijn huiskapper geïnterviewd, want een interessante coupe is voor de huidige generatie voetballers erg belangrijk en met hun haardracht zetten ze ook trends voor kinderen en leeftijdsgenoten die er graag hetzelfde uitzien als hun idolen.
Voordat Yerry Mina wereldberoemd werd, kwam zijn geboorteplaats Guachené alleen maar in het nieuws als het over ‘problemen van publieke orde’ ging, zoals oorlogshandelingen of terroristische aanslagen altijd eufemistisch door de media worden genoemd.
In oktober 2011 nog kwamen in Mina’s geboorteplaats Guachené zeven militairen om het leven, toen ze in een hinderlaag liepen die was opgezet door guerrillerostrijders van de FARC, die toen erg actief waren in de omgeving. Buurgemeentes als Corinto en Santander de Quilichao werden permanent door de guerrilla belegerd en beide dorpen werden verschillende keren door die guerrilla ‘ingenomen’.
Nu is de FARC officieel ontwapend en lijkt er voor de inwoners van de streek een rustigere tijd aan te breken. Daarom is het mooi dat juist uit deze uithoek van het land eindelijk eens een positief bericht komt. Guachené verdient het. En Yerry Mina al helemaal. De beste Colombiaanse verdediger van het moment (samen met voormalig Ajacied en streekgenoot Davinson Sánchez) heeft het hart op de goede plaats: in 2016 richtte hij in zijn geboortedorp de Fundación Yerry Mina op, een stichting waarmee hij sport en culturele activiteiten voor kinderen mogelijk maakt.
Zodat kinderen uit Guachené, net als Yerry Mina toen hij klein was, blijven dromen van een ander leven en de mogelijkheid ooit bij de beste voetbalclub ter wereld te kunnen spelen…
