Het is geen nieuws dat de wereldpers haalt, maar half Colombia staat nog steeds onder water. Zelfs een van de meest prestigieuze universiteiten van het land, de Universidad de la Sabana, in Chía, een gemeente vlakbij Bogotá, is helemaal onder water gelopen, met alle schade vandien.
De meeste Colombianen betuigen solidariteit met hun landgenoten, de regering geeft miljardensteun aan pesos aan de getroffen gebieden, maar er zijn ook altijd types die heel anders tegen zo’n ramp aankijken. Die zien het als een buitenkansje om er zelf beter van te worden.
In Puerto Salgar, een dorpje aan de rivier de Magdalena dat volledig onder water staat, moesten de bewoners hals over kop hun woningen verlaten. Bij terugkeer, deze keer per boot, kwamen ze erachter dat die nacht al hun huisraad was gestolen. In Cali beroofden criminelen een opslagplaats, met zo’n zes ton hulpgoederen in zestig kisten. Daarin zaten dekens, lakens, kleding en serviesgoed voor de slachtoffers van de ramp in het departement Valle. Alles wijst erop dat de ‘bewaker’ van het magazijn in het complot zat.
Maar ook veel lokale en regionale politici laten zich van hun slechtste kant zien. De miljarden pesos aan steun die vanuit Bogotá worden gestuurd, worden vaak op een weinig efficiënte manier door burgemeesters en gouverneurs onder de bevolking gedistribueerd. En talrijk zijn de geruchten over de manier waarop politici die meedoen aan de lokale verkiezingen van oktober, de hulpgoederen als politieke wisselmunt gebruiken in hun campagnes voor het gemeentehuis of de gemeenteraad.
De burgemeester van Barranquilla, Alejandro Char, meende ook van de ramp te moeten profiteren. Hij ontving van de nationale regering 1,6 miljard pesos (bijna 700.000 euro) aan steun bedoeld voor de slachtoffers van de watersnood, maar gebruikte die op een heel creatieve manier. Hij liet betaalpasjes drukken die hij uitdeelde aan de personen voor wie de hulp was bedoeld en die konden dan naar supermarkt Olímpica gaan, om daar met die pasjes te winkelen. En natuurlijk, deze supermarktketen is eigendom van de familie van de burgemeester…
Het vreemdste is nog wel dat Char de populairste burgemeester van het land is, als je tenminste de populariteitspolls moet geloven, want hij scoort al jarenlang rond de negentig procent. Hoe kan dat? Char is lid van een typische politieke clan aan de Caribische kust, die met de ouderwetse kunstjes van cliëntelisme, nepotisme en het kopen van verkiezingen al generatieslang de dienst uitmaakt in Barranquilla en omstreken. En iedereen lijkt dus tevreden. Een beter bewijs dat corruptie in Colombia moeilijk is uit te roeien, is moeilijk te vinden.
