Eerst dacht ik nog dat het toeval was. Of gewoon pech. Steeds als ik boodschappen afrekende in de supermarkt, kreeg ik een grote hoeveelheid munten terug als wisselgeld. Daar baalde ik behoorlijk van. Want het waren geen grote munten, van 500 of 1000, maar muntjes van 50, 100 en 200 peso. Toen ik, bij de derde of vierde keer, vroeg of ik misschien wat grotere denominaties kon krijgen, kreeg ik te horen dat die er niet waren. Met andere woorden, de munten van 500 en 1000 waren op! Erg vervelend voor de gemiddelde klant, maar nog lastiger voor de middenstanders, lijkt me.
Wat is er aan de hand? Een van de problemen is dat pas geleden de papieren biljetten van 1000 peso uit de omloop zijn gehaald. Die zouden vervangen worden door munten van 1000, maar het duurde nogal lang voordat die in circulatie waren. En toen dat gebeurde, werden ze slachtoffers van hun eigen succes: iedereen wilde ze hebben en nu schijnt het ook dat veel mensen er een spaarvarken mee willen vullen. Kortom, de munten van 1000, en in mindere mate van 500, zijn slachtoffer van de spaardrift van de Colombianen.
Veel mensen houden elke dag een paar munten van 500 en 1000 achter om een zogenaamde alcancía op te bouwen, ofwel: een spaarpot vullen. Aan het einde van het jaar hebben ze dan een redelijk bedrag gespaard om enkele hogere uitgaven te kunnen doen. Het einde van het jaar is de periode van kerstmis, feestdagen en van de grote (school)vakantie en dus ook de periode van grotere uitgaven. Dan komen die opgespaarde munten erg goed van pas. Het is een interessant fenomeen, want in principe zijn Colombianen niet zulke grote spaarders. Misschien zou je kunnen zeggen: ze zijn geen langetermijnspaarders, maar hun sparen is concreter en meer gericht op de korte termijn. Het idee een (tastbare) pot met echt geld te hebben, speelt misschien ook wel mee.
Ondertussen hebben winkels, supermarkten en het openbaar vervoer een groot probleem. Ze smeken bij de banken om kleingeld, maar daar zijn gewoon onvoldoende munten voorhanden om aan de vraag te voldoen. Dus moeten er ook steeds meer munten van 100 en 200 worden gebruikt, maar die zijn inmiddels ook al schaars aan het worden. De Banco de República (de Nationale Bank) die verantwoordelijk is voor het uitgeven van geld en dus ook voor het drukken van munten, heeft al aangekondigd de productie te zullen verhogen. Bij de muntenafdeling wordt 24 uur per dag gewerkt. Ook zijn een aantal landen in Europa benaderd, vanwaar munten geïmporteerd kunnen worden.
Ondertussen probeer ik als ik aankopen doe, met gepaste munt te betalen, om m’n beurs niet te vullen met al die kilo’s metaal. Het voordeel is wel dat ik nu geen probleem heb in de bus. Normaal krijgt je een kwaad gezicht van de buschauffeur als je met een kwak munten betaalt, maar nu nemen ze het kleingeld met plezier in ontvangst.
