Als Colombianen ergens een hekel aan hebben, dan is het wel om altijd en overal vereenzelvigd te worden met drugs en maffia. Je zou zeggen, daar wen je wel aan, dus waarom maak je je druk als het weer gebeurt? Ik als Nederlander maak me echt niet kwaad als mensen beginnen over de hoeren achter de ramen op de Wallen van Amsterdam of over de libertaire ‘alles kan’-mentaliteit van ons land. Ik trek mijn schouders op en lach wat schaapachtig mee, meer niet.
Maar voor Colombianen ligt het niet zo eenvoudig. Een paar dagen geleden stond in alle kranten het verhaal van de Nederlandse actrice Nicolette van Dam die een tweet had verstuurd getiteld ‘Colombiaans Muurtje’. Hierin snuiven twee spelers van het Colombiaanse elftal, Radamel Falcao en James Rodríguez, het witte spul door hun neus op dat de scheidsrechters op de grond spuiten om een muur neer te zetten. Een bevestiging van Colombia als cocaïne-land en het versterken van bestaande vooroordelen, zoveel is wel duidelijk.
Ik begrijp best hoe zoiets gegaan is. De dame in kwestie krijgt die tweet opgestuurd, zoals zoveel grappig (bedoelde) karikaturen en afbeeldingen met betrekking tot het WK. Maar ergens in het netwerk kwamen Colombiaanse twitteraars erachter en die begonnen de tweet te retweeten, maar nu met de connotatie: kijk eens hoe die blonde trut uit Holland ons in onze eer aantast. Hoe haalt ze het in haar hoofd om twee van de absolute idolen van onze selectie zo door het slijk te halen? En om het nog allemaal wat erger te maken: het domme blondje is ook nog eens werkzaam bij Unicef. Is dat niet die bijzonder sociale organisatie die het zo goed voor heeft met de mensheid?
Omdat nu Unicef in het geding is, komt ook het ministerie van Buitenlandse Zaken van Colombia in het geweer en de minister stuurt persoonlijk een protest naar Unicef. Ze vraagt zich af of de ‘uitlatingen’ van de Nederlandse vertegenwoordiger stroken met het beleid van de organisatie. Dat is uiteraard niet het geval en de Unicef dwingt haar medewerkster ontslag te nemen en ze moet natuurlijk ook nog een openbare boetedoening plegen.
Dus komt het domme blondje in tv-programma’s om haar verontschuldigingen aan te bieden. En ze zegt dat ze het allemaal niet zo heeft gemeend en dat ze het jammer vindt dat ze niet langer de arme mensen in Afrika kan helpen, maar dat ze de beslissing van Unicef accepteert. Hoewel het domme blondje (die term gebruik ik even expres om aan te geven dat het echt niet prettig is om steeds aan een vooroordeel herinnerd te worden) mij op zich weinig sympathie inboezemt, geloof ik best dat ze met haar tweet nooit opzettelijk het Colombiaanse volk had willen beledigen. Daarom was de ophef misschien wat onrechtvaardig.
Maar aan de andere kant. Radamel Falcao, een van de ‘coke-snuivers’ op het plaatje, is een heel gezonde en deugdzame jongen, die zelfs meedoet aan publiciteitscampagnes tegen drugs in zijn eigen land en heel ver verwijderd is van de wereld van cocaïne en maffia. Ook James Rodríguez heeft volgens mij in zijn leven nog nooit coke gezien, laat staan geprobeerd en is al sinds zijn prille jeugd niets anders dan een fulltime topsporter. Dus dat ‘grappige’ plaatje is ook héél onrechtvaardig.
Het probleem is misschien dat het onrecht dat het domme blondje is aangedaan toevallig en uitzonderlijk is, terwijl de onrechtvaardigheid over het scheve beeld van ‘de Colombiaan’ als cocagebruiker en maffioos, bijna dagelijks en vooral heel hardnekkig is. Ik begrijp dat je je daar als Colombiaan best kwaad om kan maken…