Het Colombiaanse merkenbureau heeft geweigerd het merk ‘Pablo Emilio Escobar Gaviria’ te registreren, net als zijn handtekening en zijn vingerafdruk. De aanvragers waren de weduwe van maffiabaas Escobar en zijn zoon, die sinds de dood van Escobar onder een schuilnaam in Argentinië wonen.
Volgens de twee had de registratie van het merk alleen een educatieve doelstelling. Ze beweerden “een boodschap te willen overbrengen die moet leiden tot reflectie en het herstel van de menselijke waarden en de moraal.” De directie van het merkenbureau kon de redenering kennelijk niet volgen en wees het verzoek af, met het argument dat de registratie van deze merknaam juist tegen de moraal en de openbare orde ingaat. Moraal en zaken, die gaan maar zelden goed samen.
Het is moeilijk te begrijpen wat Sebastián Marroquín, zoals de zoon van Escobar sinds 1993 heet, probeert te bereiken. Wil hij geld slaan uit de exploitatie van de naam Escobar? Het is misschien verleidelijk om ook een graantje mee te pikken van het commerciële succes van al die films, documentaires en boeken die over het leven van de beruchte maffiabaas worden gemaakt. In 2012 veroorzaakte Marroquín ook al polemiek toen hij T-shirts op de markt bracht, waarop onder andere het identiteitsbewijs, de creditcards en het strafblad van zijn vader waren afgedrukt. In een interview zei de zoon van Escobar toen dat het de bedoeling was door middel van die kleren de jongeren ervoor te waarschuwen de geschiedenis van zijn vader niet te herhalen.
Sebastian Marroquín heette in een ander leven Juan Pablo Escobar en leeft sinds 1993 in een soort ballingschap in Buenos Aires, samen met zijn moeder en zus. Toen deden ze er alles aan om niet met hun ware naam geassocieerd te worden. Escobars weduwe werd afgeperst door een louche Argentijnse zakenman, die dreigde haar ware naam te onthullen als ze niet een groot bedrag over zou maken op zijn bankrekening. Ze weigerde en de man zorgde ervoor, door een valse getuigenis af te leggen, dat ze voor een paar jaar in de gevangenis verdween.
Het verleden liet ook Sebastián Marroquín/Juan Pablo Escobar nooit los. Hij zocht nog niet zo lang geleden de zonen van twee van de beroemdste slachtoffers van zijn vader op en probeerde toen op een of andere manier met het verleden in het reine te komen. De gesprekken tussen Escobar en de zonen van Luis Carlos Galán (presidentskandidaat, in 1989 door Pablo Escobar vermoord) en Rodrigo Lara (minister van justitie, in 1984 door Pablo Escobar vermoord), leidden tot een indrukwekkende documentaire die, meen ik, op wereldwijde belangstelling kon rekenen.
Een moeilijk te duiden persoon, die Sebastián Marroquín/Juan Pablo Escobar. Hij heeft duidelijk het hart op de goede plaats, maar is ook gezegend met het handelsinstinct van zijn vader. Zou die dubbele identiteit waarmee hij al jaren is opgescheept, hebben geleid tot zoiets als een gespleten persoonlijkheid?
