Elke avond zit ik om precies negen uur voor de buis, samen met mijn zoontje. Nu 
eens niet om een voetbalwedstrijd te bekijken, maar een zogenaamde telenovela, zoals dat zo mooi in het Spaans heet, oftewel een ‘soap’ in wat minder mooi Nederlands. Niet zomaar een soap, maar eentje over het leven, streven en sneven van de grootste maffiabaas aller tijden, Pablo Escobar.
De serie is geproduceerd door de Colombiaanse zender Caracol en laat in maar liefst 120 afleveringen van ieder een half uur het levensverhaal zien van ‘De Baas van het Kwaad’, ook de naam van het programma. Past de serie in de rij van ‘narconovelas’ die de Colombiaanse televisie de laatste jaren heeft overspoeld? Ik denk van niet, om verschillende redenen. De serie is geproduceerd door familieleden van twee beroemde slachtoffers van Escobar: een zoon van Guillermo Cano, directeur van El Espectador, de enige krant die Escobar openlijk aanviel; en een nichtje van Luis Carlos Galán, de presidentskandidaat en ‘hoop van de natie’, die in 1989 werd vermoord door Escobars drugskartel. Nog een aanwijzing. Elke aflevering wordt voorafgegaan door een citaat dat wel een halve minuut op het scherm blijft plakken en het waard is om te lezen: Wie zijn geschiedenis niet kent, is veroordeeld om hem te herhalen.
Escobar is al twintig jaar dood en een hele generatie Colombianen groeit op zonder de bloedige acties van Escobar en zijn kartel van Medellín meegemaakt te hebben. En opnieuw laait de discussie op of een dergelijke telenovela iets bijdraagt aan een beter begrip van de gewelddadige geschiedenis van het land of dat het (opnieuw) de maffia verheerlijkt door de avonturen van de narcobazen breed uit te meten op prime time televisie.
Ik onderken het gevaar. Want hoewel de serie veel aandacht heeft voor de slachtoffers van Pablo, is de structuur van een dergelijke vertelling altijd in het voordeel van de hoofdpersoon, al is dat de slechterik. Maar goed, daarom zit ik ook naast Nicolás Jr. op de bank om zijn talrijke vragen te beantwoorden en zijn enthousiasme over een of andere spectaculaire actie van de opperschurk een beetje te remmen.
Wat mij betreft is het een geweldige serie: goed geproduceerd, alle scènes zijn op locatie gefilmd en met fantastische acteurs. Vooral Escobar zelve is als twee druppels water: dezelfde boeventronie, praat zoals hij moet praten, beweegt zoals hij moet bewegen. Geweldig! Ik ben ook aangenaam verrast door het feit dat het script van de serie niet veel afwijkt van de inhoud van mijn eigen boek over Pablo Escobar dat ik in 2006 schreef. Misschien een mooi moment om het in het Spaans te vertalen en ook in Colombia uit te geven?
