Column Colombia

Als een verschrikkelijk nieuwsfeit zich steeds maar weer herhaalt, is het dan minder erg? Omdat je eraan went? Gisteren was het weer raak: een ongeluk in een kolenmijn. Deze keer in Sutatausa, in het departement Cundinamarca, met als resultaat vijf doden. Vorige week kwamen bij een mijnongeval in Sardinata in Noord-Santander ook al 21 mijnwerkers om het leven. De oorzaak? In beide gevallen “een explosie als gevolg van de accumulatie van gassen”.

15 februari 2011

Nico Verbeek

Eindelijk was het zover. De rechtbank deed uitspraak in de zaak van Guillermo León Valencia Cossio. En gelukkig: schuldig bevonden! Valencia is niet de eerste de beste. Hij was het hoofd van het Openbaar Ministerie van Medellín. Deze instantie geeft leiding aan alle officieren van justitie en coördineert – theoretisch althans –  de strijd van justitie tegen de misdaad. En dat deed Valencia Cossio ook: coördineren. Maar niet in dienst van de justitie, maar ten gunste van de georganiseerde misdaad. Valencia had het namelijk al sinds jaren op een akkoordje gegooid met de drugsbendes van Don Mario en de aan die maffia gelieerde paramilitaire groepen.

Het proces tegen Valencia was een waar mediaspectakel, vooral door de meer dan ‘sappige’ details die in het nieuws kwamen. Zijn advocaat haalde alle mogelijke juridische trucs uit om het proces te frustreren – zo liet hij meer dan twintig keer verstek gaan, zonder opgaaf van reden, om het proces te vertragen. Ook werd een gesprek openbaar gemaakt, waarop een maffioos type te horen is, dat vraagt of de cuatrimoto (een quad, een typisch speeltje uit de maffiawereld) ter waarde van bijna 12.000 euro in goede orde was ontvangen. Cadeautje voor bewezen diensten.

Wat ook tot de nationale verbeelding sprak, was het alibi dat señor Valencia Cossio in stelling bracht om zijn aanwezigheid op een vergadering van de maffia in Pereira te verbloemen. “Nee”, zei hij, “precies op die avond was ik met een ‘vriendin’ in een motel in Pereira, we dronken twee flessen rum en twee flessen aguadiente en hadden veel plezier”. Motels functioneren in Colombia als bordelen en schrijven geen kwitanties uit. Hij kan dus volhouden nooit op het maffiaberaad aanwezig te zijn geweest, maar er waren geen bewijzen voorhanden. Dat zijn alibi misschien niet zo goed zou vallen bij señora Valencia, zijn echtgenote, deerde hem kennelijk niet. Zijn huwelijk offerde hij graag op voor het ‘hogere doel’.

Een pittig detail is dat de veroordeelde uitmaakt van de ‘Valenciaclan’, een familie uit Medellín. Die bestaat uit elf kinderen en hebben allemaal belangrijke banen gehad in het publieke bestuur. Een steunpilaar voor de typische vorm van politiek bedrijven: cliëntelisme. Die is gebaseerd op chantage, nepotisme en ongebreidelde corruptie. Broer Fabio Valencia was de minister van Binnenlandse Zaken en Justitie in de regering van ex-president Uribe. Die vond het geen probleem dat zijn minister van Justitie een broer had, die zich verkocht had aan de maffia. Maar met ethische kwesties hoef je niet bij Uribe aan te komen. Hij vertrouwde graag op de gegoede families van het land.

Gerelateerde berichten

Grensoverschrijdend gedrag in de jungle

Grensoverschrijdend gedrag in de jungle

Andres Felipe Pérez was twaalf jaar oud, had terminale kanker en smeekte in een video aan de commandanten van de FARC-guerrilla om zijn laatste dagen met zijn vader door te mogen brengen. Die vader was politieagent José Norberto Pérez en die was een jaar ervoor ontvoerd door de guerrilla. De commandanten van de FARC waren niet gevoelig voor de smeekbede en de jongen stierf zonder zijn vader te zien, in december 2001. De wanhopige agent zelf werd een paar maanden later door de guerrilla doodgeschoten, toen hij het kampement waar hij werd vastgehouden, probeerde te ontvluchten.

Lees meer
Het verloren paradijs

Het verloren paradijs

Die middag is er geschreeuw te horen in de buurt van de finca. Bevelen die worden gegeven, iemand die iets onverstaanbaars terug schreeuwt. De honden beginnen te blaffen. Ik steek de machete achter m’n broekriem en loop het bos in. Al snel ben ik bij de grens van de finca met die van de buren. Het prikkeldraad ligt op de grond, de palen zijn verrot. Verderop zie ik drie mannen met oranje gekleurde hesjes staan bij een geel statief met daarop een apparaat dat op een camera lijkt.

Lees meer

Blijf op de hoogte

Adverteren op onze website?

Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.

Ontvang onze nieuwsbrief

Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.

Volg ons op social media

Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.

Share This