Nogal was toeristen die Medellín bezoeken maken een bedevaart naar het graf van narco-baas Pablo Escobar, te vinden op begraafplaats Montesacre in Itaguí. Dat is al sinds 1993 de laatste rustplaats van Colombiaans beruchtste maffiabaas. De Italiaan Luigi Belvedere maakte de trip ook en uiteraard moest van dat bezoekje ook een foto worden geplaatst op zijn Facebook en Instagram. Allemaal niet zo heel bijzonder.
Nico Verbeek (1961), onze eigen correspondent die sinds 1996 in Colombia woont en werkt, schreef In de schaduw van het peloton. Van narco-sponsors tot de eerste Colombiaanse gele trui. De eerste Vuelta a Colombia (Ronde van Colombia) werd in 1951 verreden.
Voormalig wielrenner Marlon Pérez (48) is op vrijdag 4 oktober vermoord in El Carmen de Viboral, een dorpje op vijftig kilometer van Medellín. Hij kwam om het leven tijdens een vechtpartij, waarbij de dader hem een mes in de nek stak.
De Venezolaanse dictator Nicolás Maduro kon dit jaar niet wachten tot december en heeft per decreet het kerstfeest vervroegd. In zijn eigen tv-programma zei hij: “Het is september, maar het ruikt al naar Kerstmis. En daarom ga ik dit jaar, als eerbetoon aan u, mijn landgenoten, uit dankbaarheid aan u, de vervroeging van Kerstmis afkondigen! Kerstmis begint! Kerstmis is aangebroken met vrede, geluk en veiligheid!”
De laatste tijd gaat het in de media veel over een merkwaardige statistiek: het uitzonderlijk hoge aantal sterfgevallen onder buitenlanders in Medellín. De doodsoorzaak is variabel: van een mislukt experiment met drugs of een ‘gewone’ hartaanval op een hotelkamer tot de klassieke truc waarbij een goed uitziende maar criminele dame een jongeman oppikt, hem (net iets te veel) scopolamine toedient om hem daarna te beroven van zijn bezittingen.
Colombianen zijn gek van sport. Dat geldt zeker ook voor wielrennen. Traditioneel zijn ze sterk in de bergen, logisch gezien de geografie van het Zuid-Amerikaanse land. In de jaren tachtig was Lucho Herrera een grote naam, Nairo Quintana en Egan Bernal zijn de helden van nu. Onze correspondent Nico Verbeek – zelf ook wieleradept – verdiepte zich in de wielergeschiedenis van het land dat hij sinds 1996 als zijn thuis mag noemen. Het resultaat is het boek In de schaduw van het peloton. Van narco-sponsors tot de eerste Colombiaanse gele trui. La Chispa interviewde hem over dit mooie non-fictiewerk.
Het gebeurde eind juni op een woensdag, om half vijf ‘s ochtends, kort nadat de eerste passagiers van de dag in de cabines van de Metrocable stapten. Een van die cabines, afkomstig van station Santo Domingo, botste bij aankomst op station Andalucía, bovenop de cabine ervoor. Hij raakte los van de kabel en kwam tien meter beneden op de grond terecht. En dus gebeurde waar vooral types zoals ik, behept met een extreme hoogtevrees, altijd bang voor zijn als ze in zo’n kabelbaan stappen.
Het is 24 januari 2022. Vergezeld door enkele teamgenoten uit zijn INEOS-ploeg gaat wielrenner Egan Bernal de drukke autoweg van Bogotá naar Tunja op om te trainen. De renners blijven op een kleine afstand van elkaar, want ze proberen het scenario van een tijdrit na te bootsen. Alleen, dit is de openbare weg en er is veel verkeer.
De Nationale Federatie van Koffietelers rouwt om het verlies van zijn icoon Juan Valdez, wereldwijd het uithangbord van de Colombiaanse koffie. De man die hem verpersoonlijkte, Carlos Castañeda, stierf enkele weken geleden op 58-jarige leeftijd in de Las Vegas-kliniek in Medellín, waar hij herstelde van een hartoperatie.
Er is de laatste maanden nogal wat gesproken en geschreven over In augustus zien we elkaar, het postume werk van Gabriel García Márquez (1927-2014) of ‘Gabo’, zoals de Colombianen hem het liefst noemen. En dan gaat het maar zelden over de inhoud van deze novelle, maar vooral over het besluit om de ongepubliceerde tekst uiteindelijk toch als een sfinx uit de as te laten verrijzen.
Op 16 maart vierde Madres de La Candelaria haar 25-jarig bestaan met een bijeenkomst in Museo Casa de Memoria in Medellín. De viering heette ‘Altijd woensdag om twaalf uur’, als eerbetoon aan hun wekelijkse protest in het atrium van de Nuestra Señora de la Candelaria-kerk in Medellín. Aanwezig waren leden van de organisatie en flink wat van de mensen die hen gedurende deze tijd hebben gesteund.
Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat José Eustasio Rivera (1888 – 1928) La vorágine publiceerde, een roman waarin de Colombiaanse jungle de hoofdrol speelt en die tegenwoordig tot de canon van de Colombiaanse literatuur behoort. En dus ook verplichte lectuur op de middelbare scholen in Colombia en dat heeft het imago van de roman niet veel goed gedaan. La vorágine (vrij vertaald: De maalstroom) staat voor moeilijk, weinig toegankelijk proza, in ieder geval lectuur die een scholier niet voor z’n plezier leest.
In zijn debuutroman Jaguar vertelt de Colombiaanse schrijver Santiago Wills de bloedige recente geschiedenis van zijn land aan de hand van het levensverhaal van de paramilitaire commandant Martín Pardo en zijn half tamme jaguar Ronco.
Griselda Blanco (1943-2012) was een van de meest gewelddadige drugshandelaren in de Colombiaanse maffiageschiedenis. Ze had de naam een gewetenloze moordenaar te zijn en verschillende vendetta’s te hebben veroorzaakt, zowel in Colombia als in het Miami rond 1980, de jaren van Miami Vice. Ze werd omschreven als zeer bezitterig en extreem jaloers, op het randje van het abnormale. Ook zou ze honderden doden op haar geweten hebben, onder wie haar drie echtgenoten, vandaar haar bijnaam Zwarte Weduwe.
Mijn droom was om met Martin Emilio Cochise Rodríguez, de eerste Colombiaanse wereldkampioen wielrennen, een stukje op de wielerbaan te fietsen. Ik op mijn urban bike (zeg maar: opa-fiets) en hij, als 81-jarige fietsveteraan, op zijn racefiets. Dat plan ging in rook...
Stel je voor: je groeit op in het centrum van Bogotá in totale armoede in een kamer zonder ramen, geen stromend water of toilet. Je bent bovendien in de steek gelaten door je moeder en belandt uiteindelijk in een klooster. Voor Emma Reyes (1919 – 2003) en haar twee jaar oudere zus Helena was dit werkelijkheid. Haar ervaringen legde ze als volwassen vrouw vast in Het boek van Emma.
Een maand geleden stierf op 94-jarige leeftijd de Franse historicus Emmanuel Le Roy Ladurie, vooral bekend van het boek Montaillou, een ketters dorp in de Pyreneeën, voor het eerst gepubliceerd in 1975. Beschouwd als een baanbrekend boek, omdat het de manier van geschiedschrijving compleet veranderde.
Ken je dat? Mensen die terugkomen van vakantie en daar enthousiast alles over willen delen? In die categorie valt het boekje Reis door Colombia van Marja Vos (1948). Nadat de Colombiaanse regering en guerrillabeweging FARC in 2016 de vrede tekenden, trok de reislustige Vos in 2017 de stoute schoenen aan en toog naar Colombia.
In zijn vorige boek beschreef Pitou van Dijck vooral de teloorgang van het Amazonewoud. In zijn nieuwste boek draagt hij oplossingen aan om het tij alsnog te keren. Een immense opgave, want de helft van het Amazonewoud is al verdwenen en houtkap gaat door. Het is om moedeloos te worden, maar dat wordt econoom Van Dijck niet.
Er is nog hoop voor de democratie, zo lijkt het ineens, na de verkiezingsavond van 29 oktober. Die dag waren er in Colombia regionale verkiezingen en in de 1102 gemeenten van het land werd een nieuwe burgemeester gekozen. Belangrijke uitslagen waren er in de hoofdstad Bogotá en de tweede stad, Medellín.
Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.
Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.
Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.