Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat José Eustasio Rivera (1888 – 1928) La vorágine publiceerde, een roman waarin de Colombiaanse jungle de hoofdrol speelt en die tegenwoordig tot de canon van de Colombiaanse literatuur behoort. En dus ook verplichte lectuur op de middelbare scholen in Colombia en dat heeft het imago van de roman niet veel goed gedaan. La vorágine (vrij vertaald: De maalstroom) staat voor moeilijk, weinig toegankelijk proza, in ieder geval lectuur die een scholier niet voor z’n plezier leest.
Archief
Jaguar
In zijn debuutroman Jaguar vertelt de Colombiaanse schrijver Santiago Wills de bloedige recente geschiedenis van zijn land aan de hand van het levensverhaal van de paramilitaire commandant Martín Pardo en zijn half tamme jaguar Ronco.
Griselda Blanco, de Zwarte Weduwe
Griselda Blanco (1943-2012) was een van de meest gewelddadige drugshandelaren in de Colombiaanse maffiageschiedenis. Ze had de naam een gewetenloze moordenaar te zijn en verschillende vendetta’s te hebben veroorzaakt, zowel in Colombia als in het Miami rond 1980, de jaren van Miami Vice. Ze werd omschreven als zeer bezitterig en extreem jaloers, op het randje van het abnormale. Ook zou ze honderden doden op haar geweten hebben, onder wie haar drie echtgenoten, vandaar haar bijnaam Zwarte Weduwe.
Koffie met Cochise: kroniek van een mislukt interview met de wereldkampioen
Mijn droom was om met Martin Emilio Cochise Rodríguez, de eerste Colombiaanse wereldkampioen wielrennen, een stukje op de wielerbaan te fietsen. Ik op mijn urban bike (zeg maar: opa-fiets) en hij, als 81-jarige fietsveteraan, op zijn racefiets. Dat plan ging in rook...
Het boek van Emma
Stel je voor: je groeit op in het centrum van Bogotá in totale armoede in een kamer zonder ramen, geen stromend water of toilet. Je bent bovendien in de steek gelaten door je moeder en belandt uiteindelijk in een klooster. Voor Emma Reyes (1919 – 2003) en haar twee jaar oudere zus Helena was dit werkelijkheid. Haar ervaringen legde ze als volwassen vrouw vast in Het boek van Emma.
Terug naar Montaillou
Een maand geleden stierf op 94-jarige leeftijd de Franse historicus Emmanuel Le Roy Ladurie, vooral bekend van het boek Montaillou, een ketters dorp in de Pyreneeën, voor het eerst gepubliceerd in 1975. Beschouwd als een baanbrekend boek, omdat het de manier van geschiedschrijving compleet veranderde.
Reis door Colombia
Ken je dat? Mensen die terugkomen van vakantie en daar enthousiast alles over willen delen? In die categorie valt het boekje Reis door Colombia van Marja Vos (1948). Nadat de Colombiaanse regering en guerrillabeweging FARC in 2016 de vrede tekenden, trok de reislustige Vos in 2017 de stoute schoenen aan en toog naar Colombia.
Pitou van Dijck biedt in De toekomst van het Amazonewoud hoop voor het voortbestaan van het bos
In zijn vorige boek beschreef Pitou van Dijck vooral de teloorgang van het Amazonewoud. In zijn nieuwste boek draagt hij oplossingen aan om het tij alsnog te keren. Een immense opgave, want de helft van het Amazonewoud is al verdwenen en houtkap gaat door. Het is om moedeloos te worden, maar dat wordt econoom Van Dijck niet.
Er is nog hoop…
Er is nog hoop voor de democratie, zo lijkt het ineens, na de verkiezingsavond van 29 oktober. Die dag waren er in Colombia regionale verkiezingen en in de 1102 gemeenten van het land werd een nieuwe burgemeester gekozen. Belangrijke uitslagen waren er in de hoofdstad Bogotá en de tweede stad, Medellín.
Schilderij van Fernando Botero ontvoerd in Medellín
Op 15 september overleed Fernando Botero, wereldberoemd schilder en beeldhouwer en zonder twijfel de beroemdste plastisch kunstenaar uit de Colombiaanse geschiedenis. De ‘dikkertjes’ van Botero: volumineuze, opgeblazen, disproportionele figuren, daarmee is hij wereldwijd bekend geworden. Beelden van Botero staan op de beroemdste plekken ter wereld, zoals de Champs Elysees in Parijs, Park Avenue in New York, de Rambla in Barcelona, de Praça do Comércio in Lissabon en de Piazza della Signoria in Florence.
Grensoverschrijdend gedrag in de jungle
Andres Felipe Pérez was twaalf jaar oud, had terminale kanker en smeekte in een video aan de commandanten van de FARC-guerrilla om zijn laatste dagen met zijn vader door te mogen brengen. Die vader was politieagent José Norberto Pérez en die was een jaar ervoor ontvoerd door de guerrilla. De commandanten van de FARC waren niet gevoelig voor de smeekbede en de jongen stierf zonder zijn vader te zien, in december 2001. De wanhopige agent zelf werd een paar maanden later door de guerrilla doodgeschoten, toen hij het kampement waar hij werd vastgehouden, probeerde te ontvluchten.
Het teefje
Hoe ga je er als vrouw mee om als je lichaam niet functioneert zoals de natuur het gemaakt heeft? Als je niet kunt voldoen aan de verwachtingen van maatschappij? In de indringende roman Het teefje schrijft Pilar Quintana (1972) over de gevolgen van ongewenste kinderloosheid. Ook analyseert ze de pijn van verlaten worden. Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon.
Tanja – Dagboek van een guerrillera vanaf 31 augustus in de bioscopen
De Nederlandse Tanja Nijmeijer (1978) sloot zich in 2002 aan bij de guerrillabeweging FARC, toen de burgerloorlog in Colombia hevig woedde. In 2016 sloten FARC en de Colombiaanse regering vrede na lange vredesonderhandelingen waarbij Nijmeijer een belangrijke rol speelde. Vanaf 31 augustus draait de documentaire Tanja – Dagboek van een guerrillera in de bioscopen.
De rivier is een wond vol vissen
Een alleenstaande moeder vaart met haar vijfjarige zoontje een rivier af naar Bellavista, waar de vrouw jaren woonde. Wat maakt een vrouw tot een moeder? En waar is iemand geworteld? Deze vragen onderzoekt de Colombiaanse Lorena Salazar Masso (1991) in haar debuutroman De rivier is een wond vol vissen.
Een narco-president in Colombia – voor de verandering
Onder progressief Colombia heerste euforie toen Gustavo Petro, voormalig guerrillero van de M-19, werd gekozen tot president van Colombia, een jaar geleden. Eindelijk een linkse president, een progressieve man aan de macht! Hoop dat er eindelijk iets zou veranderen in het land, meer rechtvaardigheid, de armen die hun deel zouden krijgen.
Verhalen vertellen vanaf een geleende plek
Een vrouw vaart met haar zoontje een rivier af, van Quibdó naar Bellavista. Zij is wit, hij is zwart. Ze heeft hem niet gebaard, maar is wel zijn moeder. Ze zijn onderweg naar de biologische moeder. Wat maakt een vrouw tot een moeder? En waar is iemand geworteld? Deze vragen onderzoekt Lorena Salazar Masso (1991) in haar debuutroman De rivier is een wond vol vissen. La Chispa interviewde haar via internet.
Het verloren paradijs
Die middag is er geschreeuw te horen in de buurt van de finca. Bevelen die worden gegeven, iemand die iets onverstaanbaars terug schreeuwt. De honden beginnen te blaffen. Ik steek de machete achter m’n broekriem en loop het bos in. Al snel ben ik bij de grens van de finca met die van de buren. Het prikkeldraad ligt op de grond, de palen zijn verrot. Verderop zie ik drie mannen met oranje gekleurde hesjes staan bij een geel statief met daarop een apparaat dat op een camera lijkt.
De terugblik
De Colombiaan Juan Gabriel Vásquez (Bogotá, 1973) is zonder twijfel een van de meest gelauwerde en succesvolle schrijvers van de hedendaagse Latijns-Amerikaanse literatuur. In zijn nieuwste boek De terugblik (Volver la vista atrás), geschreven tijdens de coronapandemie, vertelt hij over het leven van de cineast Sergio Cabrera (Medellín, 1950). Alles draait om de van oorsprong Spaanse familie Cabrera, die op een bijna ongelofelijk (in de letterlijke zin van het woord) manier wordt meegesleurd in de wilde wateren van de wereldgeschiedenis.
Het vlees is duur – jammer voor de koeien
We zijn op weg naar La Cueva, de finca van mijn overleden zwager. Sinds hij dat zelf niet meer kan doen, gaan wij een of twee keer per maand langs om te kijken of alles oké is, om de opzichter te betalen en inderdaad, ook om te genieten van het buitenleven. Een paar dagen kunnen doorbrengen in de frisse lucht, met op de achtergrond het gefluit van de loros, de barranqueros en guacharacas, dat alles is de moeizame rit door een paar achterwijken en over de hobbelige zandweg, meer dan waard.
Een reis van winst en verlies
Wat betekent het om huis en haard te verlaten, op zoek naar een betere maar onzekere toekomst? Te verhuizen naar een land met een andere taal en cultuur? Over deze vragen schreef Patricia Engel de roman Een oneindig land (Infinite Country), over een familie die uiteengerukt wordt door (geïllegaliseerde) migratie, het lot van vele latino’s in de Verenigde Staten. La Chispa interviewde haar per e-mail.
Politiek & Maatschappij
Kunst & Cultuur
Vrije tijd & Toerisme
Economie & Ondernemen
Milieu en Natuur
Onderzoek & Wetenschap
Blijf op de hoogte
Adverteren op onze website?
Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.
Ontvang onze nieuwsbrief
Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.
Volg ons op social media
Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.