Er is nog hoop voor de democratie, zo lijkt het ineens, na de verkiezingsavond van 29 oktober. Die dag waren er in Colombia regionale verkiezingen en in de 1102 gemeenten van het land werd een nieuwe burgemeester gekozen. Belangrijke uitslagen waren er in de hoofdstad Bogotá en de tweede stad, Medellín.
Op 15 september overleed Fernando Botero, wereldberoemd schilder en beeldhouwer en zonder twijfel de beroemdste plastisch kunstenaar uit de Colombiaanse geschiedenis. De ‘dikkertjes’ van Botero: volumineuze, opgeblazen, disproportionele figuren, daarmee is hij wereldwijd bekend geworden. Beelden van Botero staan op de beroemdste plekken ter wereld, zoals de Champs Elysees in Parijs, Park Avenue in New York, de Rambla in Barcelona, de Praça do Comércio in Lissabon en de Piazza della Signoria in Florence.
Andres Felipe Pérez was twaalf jaar oud, had terminale kanker en smeekte in een video aan de commandanten van de FARC-guerrilla om zijn laatste dagen met zijn vader door te mogen brengen. Die vader was politieagent José Norberto Pérez en die was een jaar ervoor ontvoerd door de guerrilla. De commandanten van de FARC waren niet gevoelig voor de smeekbede en de jongen stierf zonder zijn vader te zien, in december 2001. De wanhopige agent zelf werd een paar maanden later door de guerrilla doodgeschoten, toen hij het kampement waar hij werd vastgehouden, probeerde te ontvluchten.
Onder progressief Colombia heerste euforie toen Gustavo Petro, voormalig guerrillero van de M-19, werd gekozen tot president van Colombia, een jaar geleden. Eindelijk een linkse president, een progressieve man aan de macht! Hoop dat er eindelijk iets zou veranderen in het land, meer rechtvaardigheid, de armen die hun deel zouden krijgen.
Die middag is er geschreeuw te horen in de buurt van de finca. Bevelen die worden gegeven, iemand die iets onverstaanbaars terug schreeuwt. De honden beginnen te blaffen. Ik steek de machete achter m’n broekriem en loop het bos in. Al snel ben ik bij de grens van de finca met die van de buren. Het prikkeldraad ligt op de grond, de palen zijn verrot. Verderop zie ik drie mannen met oranje gekleurde hesjes staan bij een geel statief met daarop een apparaat dat op een camera lijkt.
We zijn op weg naar La Cueva, de finca van mijn overleden zwager. Sinds hij dat zelf niet meer kan doen, gaan wij een of twee keer per maand langs om te kijken of alles oké is, om de opzichter te betalen en inderdaad, ook om te genieten van het buitenleven. Een paar dagen kunnen doorbrengen in de frisse lucht, met op de achtergrond het gefluit van de loros, de barranqueros en guacharacas, dat alles is de moeizame rit door een paar achterwijken en over de hobbelige zandweg, meer dan waard.
We zijn op de finca van Sergio, voor het weekend, voor het eerst in ruim twee maanden tijd. Eigenlijk veel te lang, want het gras staat te hoog en de eerder geplante bloemen zijn al niet meer te zien door het snel oprukkende onkruid. Mijn zwager Sergio is nu precies twee jaar geleden overleden – het covid-virus kreeg hem te pakken, hij belandde op de IC en daar kwam hij niet meer uit.
De dag die je wist dat zou komen. Dat er ooit óók een opera zou komen over het leven van Pablo Escobar. Want er waren al boeken (heel veel), tv-series (een paar), films (een paar), er is over hem gezongen, er zijn speciale Escobar-toers die de toerist meeneemt langs de belangrijke plekken uit zijn leven. Er is een Escobar-museum (copy right Escobars broer Roberto) en er is een hele hoop merchandising van het merk Pablo Escobar, van T-shirts tot de naam van biertjes en cafés.
Zangeres en mediafenomeen Shakira, van Colombiaanse afkomst, zorgt al weken voor sensatie op internet en alle mogelijke sociale netwerken met een nieuwe hit. Het nummer is een samenwerking met een roemruchte rapper en breekt alle records. Het is al meer dan 100 miljoen keer op YouTube gezien.
Het was in de tijd dat Gustavo Petro regeerde over de Republiek van Colombia en Aníbal Gaviria landvoogd was over het departement Antioquia. De regentijd duurde al meer dan vier maanden en had veel meer schade aangericht dan in andere jaren. De prijzen van de goederen waren in korte tijd verdubbeld, armoede lag op de loer. De wereld zou nooit meer worden zoals hij was geweest, dat zeiden de oude wijzen van de stam.
De naam van Andrés Escobar is voor altijd verbonden met het beroerdste eigen doelpunt uit de voetbalgeschiedenis. En dat komt vooral door de gevolgen die het voor de ongelukkige voetballer zelf had. Tien dagen nadat hij op het WK in 1994 tegen gastland Verenigde Staten z’n eigen doelman passeerde, werd hij in z’n stad Medellín vermoord. Bijna dertig jaar later kwam Netflix naar Colombia om er een tv-serie van te maken en de legende van z’n sokkel te stoten. De familie is niet blij.
De naam Edwin Vela dook deze week verschillende keren op in de Nederlandse media. Hij werd gepresenteerd als een zogenaamde fixer, wat wil zeggen dat hij researchwerk opknapt voor bijvoorbeeld buitenlandse tv-ploegen die in Colombia een programma willen maken. Hij was betrokken bij het speurwerk naar de biologische families van een aantal in Nederland geadopteerde kinderen, onder andere voor het programma Spoorloos.
Het was geen prettig gezicht. De pas beëdigde senator stond stomdronken voor de ingang van het hotel in Cartagena te schelden tegen politieagenten, nadat het personeel van het hotel hun hulp hadden ingeroepen. De senator ging gekleed in luchtige, witte kleding, was bezweet van opwinding en had een vochtige plek in z’n kruis waar hij de urine z’n vrije loop had gelaten. Hij moest door leden van zijn veiligheidsteam vastgepakt worden, anders was hij de politieagenten te lijf gegaan.
Zondag 7 augustus was het zover, Gustavo Petro ‘greep’ de macht in Colombia. Met behulp van het zwaard van Bolívar. Al meer dan veertig jaar wilde hij de baas worden in het land, eerst gewapenderhand en later op democratische wijze. En nu is het gelukt. De officiële inauguratie vond plaats op het Plaza de Bolívar in Bogotá, in aanwezigheid van tienduizenden enthousiaste fans en genodigden én geflankeerd door het zwaard van Bolívar, in een glazen kistje.
De verkiezingen zijn voorbij en Gustavo Petro is met een verschil van ruim drie procent gekozen tot de nieuwe president van Colombia. Er was een recordopkomst (bijna zestig procent) en meer dan elf miljoen Colombianen stemden op Petro, de kandidaat van ‘de verandering’. De uitslag werd door zijn tegenstander nog dezelfde avond erkend en de gevreesde onrust bleef uit.
Misschien deed hij het, omdat het gewoon praktisch was. Misschien wilde hij graag laten zien dat hij als presidentskandidaat mijlenver afstaat van al die andere politici die het land al sinds de onafhankelijkheid naar z’n mallemoer helpen. Rodolfo Hernández gaf zijn overwinningsspeech niet vanaf een podium in een dure congreszaal in de hoofdstad Bogotá, maar in de keuken van z’n eigen woning. En opnieuw kreeg hij alle aandacht van de media en voor de zoveelste keer wist hij zich te onderscheiden van het ‘politieke gespuis’.
De Colombiaanse badplaats Cartagena is zonder twijfel de favoriete bestemming voor pasgetrouwden op huwelijksreis. De historische stad aan de Caribische kust heeft een pittoreske bemuurde binnenstad met gebouwen uit de koloniale tijd en verschillende andere toeristische attracties zoals het beroemde Castillo de San Felipe. En in de buurt liggen tientallen paradijselijke eilanden met kilometerslange stranden, voorzien van hagelwit zand en eindeloze rijen palmbomen. Exotischer krijg je het niet.
De Hoogste Wijk van Medellín, zo heet het boek waar ik met alle plezier reclame voor ga maken in deze column. In het boek staan twintig verhalen over twintig kinderen die door een speling van het lot terecht zijn gekomen in een van de achterstandswijken in Medellín. Het is een uitgave van de stichting Children of Medellín, voorheen Straatkinderen van Medellín.
Op 13 maart zijn in Colombia verkiezingen voor het congres en ook dit jaar zal naar schatting twee derde van de senatoren en afgevaardigden die worden gekozen hun stem op illegale wijze hebben verkregen. Ze betaalden de kiezers voor hun stem, ze lieten zich sponsoren door criminele types of ze financierden hun verkiezingscampagnes met publiek geld. Iedereen weet dat het zo werkt, er wordt voor gewaarschuwd, maar het is altijd tevergeefs en de eeuwenoude praktijken herhalen zich elke vier jaar opnieuw.
Het gebeurde om half tien ‘s avonds in de gemeente Carmen de Viboral, in het oosten van het departement Antioquia. Mario Palomino Salcedo fietste naar zijn huis in het dorpje La Chapa, maar hij kwam daar nooit aan. De ochtend erop werd hij gevonden met verschillende kogels in zijn lichaam en een gericht schot in zijn hoofd.
Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.
Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.
Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.